sjá

See also: sja, sjå, and sją̊

Icelandic

Etymology

Inherited from Old Norse sjá, séa, from Proto-Germanic *sehwaną, from Proto-Indo-European *sekʷ- (“to see, notice”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsjauː/

  Rhymes: -auː

Verb

sjá (strong verb, third-person singular past indicative sá, third-person plural past indicative sáu, supine séð)

1. to see, to sense or perceive with one's eyes

   Sérðu illa? — Nei, ég sé mjög vel.

   Have you got bad eyesight? — No, I see very well.

2. to see, to perceive, to spot

   Synonym: koma auga á

3. to see, to understand

   Synonyms: skilja, botna í

   Þú hlýtur að sjá hvað þetta er asnaleg hugmynd!

   You must see what a stupid idea this is!

Conjugation

sjá – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að sjá
supine sagnbót		séð
present participle lýsingarháttur nútíðar		sjándi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	sé	sá		sjái	sæi
	þú	sérð	sást		sjáir	sæir
	hann, hún, það	sér	sá		sjái	sæi
plural	við	sjáum	sáum		sjáum	sæjum
	þið	sjáið	sáuð		sjáið	sæjuð
	þeir, þær, þau	sjá	sáu		sjái	sæju
		imperative boðháttur
singular	þú	sjá (þú), sjáðu
plural	þið	sjáið (þið), sjáiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sjást – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að sjást
supine sagnbót		sést
present participle lýsingarháttur nútíðar		sjándist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	sést	sást		sjáist	sæist
	þú	sést	sást		sjáist	sæist
	hann, hún, það	sést	sást		sjáist	sæist
plural	við	sjáumst	sáumst		sjáumst	sæjumst
	þið	sjáist	sáust		sjáist	sæjust
	þeir, þær, þau	sjást	sáust		sjáist	sæjust
		imperative boðháttur
singular	þú	sjást (þú), sjástu
plural	þið	sjáist (þið), sjáisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

séður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	séður	séð	séð	séðir	séðar	séð
accusative (þolfall)	séðan	séða	séð	séða	séðar	séð
dative (þágufall)	séðum	séðri	séðu	séðum	séðum	séðum
genitive (eignarfall)	séðs	séðrar	séðs	séðra	séðra	séðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	séði	séða	séða	séðu	séðu	séðu
accusative (þolfall)	séða	séðu	séða	séðu	séðu	séðu
dative (þágufall)	séða	séðu	séða	séðu	séðu	séðu
genitive (eignarfall)	séða	séðu	séða	séðu	séðu	séðu

Derived terms

• á að sjá
• betur sjá augu en auga
• ekki allur þar sem hann er séður, vera ekki allur þar sem hann er séður
• ekki mátti á milli sjá
• illa séður
• láta á sjá
• láta sjást
• láta sjást á
• láta sjást í
• séður
• sjá að sér
• sjá af
• sjá aumur á
• sjá á
• sjá eftir
• sjá fram á
• sjá fyrir
• sjá fyrir endann á
• sjá í gegnum fingur við (“to turn a blind eye to”)
• sjá ofsjońum
• sjá ofsjónum
• sjá sig um hönd
• sjá til
• sjá um
• sjá út
• sjá út undan sér
• sjá út úr
• sjá vel
• sjá við
• sjást
• sjást yfir
• sjáumst
• vel séður

Old Norse

Etymology 1

From earlier sási (attested in runic insriptions), originally the normal declension of sá + -si. Cognate with Old English þes (English this), Old High German dese (German diese).

Alternative forms

• þessi

Pronoun

sjá (neuter þetta)

1. (demonstrative) this, that (referring to both persons and things)

Declension

Old Norse demonstrative pronouns

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	sjá, þessi	sjá, þessi	þetta
accusative	þenna, þennan	þessa	þetta
dative	þessum, þeima	þessi	þessu, þvísa
genitive	þessa	þessar	þessa
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	þessir	þessar	þessi
accusative	þessa	þessar	þessi
dative	þessum, þeima	þessum, þeima	þessum, þeima
genitive	þessa, þessara	þessa, þessara	þessa, þessara

Descendants

• Icelandic: þessi m or f, þetta n
• Faroese: hesin m, henda f, hetta n
• Norwegian Nynorsk: denne m or f (-nn- from the accusative), dette n, desse pl
• Old Swedish: þænni
  • Swedish: denna c, detta n, dessa pl
• Danish: denne c, dette n, disse pl
  • Norwegian Bokmål: denne c, dette n, disse pl

Etymology 2

From Proto-Germanic *sehwaną (“to see”) (for cognates see there). Ultimately from Proto-Indo-European *sekʷ- (“to see, notice”).

Alternative forms

• séa, siá

Verb

sjá (singular past indicative sá, plural past indicative ságu, sá, past participle sénn)

1. to see

Conjugation

Conjugation of sjá — active (strong class 5, irregular)

infinitive	sjá
present participle	sjáandi, sjándi
past participle	sénn
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	sé	sá		sjá	sæa
2nd person singular	sér	sátt		sér	sæir
3rd person singular	sér	sá		sé	sæi
1st person plural	sjám, sjóm	ságum, sám		sém	sæim
2nd person plural	séð	ságuð, sáð		séð	sæið
3rd person plural	sjá	ságu, sá		sé	sæi
imperative	present
2nd person singular	sé
1st person plural	sjám, sjóm
2nd person plural	séð

Related terms

• sjón f, sýn f (“sight”)

Descendants

• Icelandic: sjá
• Faroese: síggja, sjá
• Norwegian:
  • Norwegian Nynorsk: sjå
  • Norwegian Bokmål: se
• Jamtish: sjá
• Elfdalian: sją̊
• Old Swedish: sēa, sīa
  • Swedish: se, sia
• Old Danish: sē
  • Danish: se
  • Scanian: sé
• Gutnish: seie

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910), “sjá”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 363; also available at the Internet Archive

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

sjá

1. first-person singular present active subjunctive of vera

Further reading

• Old English and its relatives, Google books
• Ragnvald Iversen, Norrøn grammatikk, 6th edition, 1961.