ultimo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: ultimó, ultimò, último, and ùltimo

English[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

First attested in 1582; from Latin ultimō (elliptically for ultimō diē or ultimō mēnse), masculine ablative singular form of ultimus (last); cognate with Dutch ultimo, the German ultimo, the Swedish ultimo, etc.

Adjective[edit]

ultimo (not comparable)

  1. (obsolete) On the last day (of a specified month).
Alternative forms[edit]

Adverb[edit]

ultimo (not comparable)

  1. Of last month.
Alternative forms[edit]

References[edit]

Etymology 2[edit]

First attested in 1622; from either the Italian ultimo, or the Portuguese último, or the Spanish ultimo; compare ultime.

Noun[edit]

ultimo (plural not attested)

  1. (obsolete, rare) = The ultimum; the final, ultimate point of a sequence.

References[edit]

  • † Ultimo, sb.” listed on page 12 of volume X, part I (Ti–U), § ii (U) of A New English Dictionary on Historical Principles [1st ed., 1926]
  • †ultimo, n.” listed in the Oxford English Dictionary [2nd ed., 1989]

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈul.ti.mo/
  • (file)
  • Rhymes: -ultimo
  • Hyphenation: ùl‧ti‧mo

Etymology 1[edit]

Borrowed from Latin ultimus.

Adjective[edit]

ultimo (feminine ultima, masculine plural ultimi, feminine plural ultime, superlative ultimissimo)

  1. last
    Antonym: primo
  2. recent, current
  3. pertaining to last month

Noun[edit]

ultimo m (plural ultimi, feminine ultima)

  1. last one

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb[edit]

ultimo

  1. first-person singular present indicative of ultimare

Related terms[edit]

Further reading[edit]

  • ultimo in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

ultimō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of ultimus

Verb[edit]

ultimō (present infinitive ultimāre, perfect active ultimāvī, supine ultimātum); first conjugation

  1. to come to an end, be at the last

Conjugation[edit]

   Conjugation of ultimō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ultimō ultimās ultimat ultimāmus ultimātis ultimant
imperfect ultimābam ultimābās ultimābat ultimābāmus ultimābātis ultimābant
future ultimābō ultimābis ultimābit ultimābimus ultimābitis ultimābunt
perfect ultimāvī ultimāvistī ultimāvit ultimāvimus ultimāvistis ultimāvērunt,
ultimāvēre
pluperfect ultimāveram ultimāverās ultimāverat ultimāverāmus ultimāverātis ultimāverant
future perfect ultimāverō ultimāveris ultimāverit ultimāverimus ultimāveritis ultimāverint
passive present ultimor ultimāris,
ultimāre
ultimātur ultimāmur ultimāminī ultimantur
imperfect ultimābar ultimābāris,
ultimābāre
ultimābātur ultimābāmur ultimābāminī ultimābantur
future ultimābor ultimāberis,
ultimābere
ultimābitur ultimābimur ultimābiminī ultimābuntur
perfect ultimātus + present active indicative of sum
pluperfect ultimātus + imperfect active indicative of sum
future perfect ultimātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ultimem ultimēs ultimet ultimēmus ultimētis ultiment
imperfect ultimārem ultimārēs ultimāret ultimārēmus ultimārētis ultimārent
perfect ultimāverim ultimāverīs ultimāverit ultimāverīmus ultimāverītis ultimāverint
pluperfect ultimāvissem ultimāvissēs ultimāvisset ultimāvissēmus ultimāvissētis ultimāvissent
passive present ultimer ultimēris,
ultimēre
ultimētur ultimēmur ultimēminī ultimentur
imperfect ultimārer ultimārēris,
ultimārēre
ultimārētur ultimārēmur ultimārēminī ultimārentur
perfect ultimātus + present active subjunctive of sum
pluperfect ultimātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ultimā ultimāte
future ultimātō ultimātō ultimātōte ultimantō
passive present ultimāre ultimāminī
future ultimātor ultimātor ultimantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ultimāre ultimāvisse ultimātūrum esse ultimārī ultimātum esse ultimātum īrī
participles ultimāns ultimātūrus ultimātus ultimandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ultimandī ultimandō ultimandum ultimandō ultimātum ultimātū

References[edit]

Anagrams[edit]

Portuguese[edit]

Verb[edit]

ultimo

  1. first-person singular present indicative of ultimar

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ulˈtimo/ [ul̪ˈt̪i.mo]
  • Rhymes: -imo
  • Syllabification: ul‧ti‧mo

Verb[edit]

ultimo

  1. first-person singular present indicative of ultimar