zaman

See also: Zaman

English

A zaman tree

Etymology

From Cariban.

Noun

zaman

1. Albizia saman, a large tropical tree in the pea family.
   • 1995, Madison Smartt Bell, All souls' rising‎^[1], page 327:

     On shore, the mule's pinkish ears revolved lazily in the shade of the zaman tree.

Synonyms

• (Albizia saman): monkey pod, rain tree, saman, zamang

See also

• Albizia saman on Wikipedia.Wikipedia

Anagrams

• namaz

---

Azerbaijani

Etymology

From Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): [zɑˈmɑn]
• Hyphenation: za‧man

• Audio:

  (file)

Noun

zaman (definite accusative zamanı, plural zamanlar)

1. time

   Zaman puldur. ― Time is money.

   Synonym: vaxt

2. (grammar) tense

   keçmiş zaman ― past tense

   indiki zaman ― present tense

   gələcək zaman ― future tense

Declension

Declension of zaman
	singular	plural
nominative	zaman	zamanlar
definite accusative	zamanı	zamanları
dative	zamana	zamanlara
locative	zamanda	zamanlarda
ablative	zamandan	zamanlardan
definite genitive	zamanın	zamanların

Possessive forms of zaman
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	zamanım	zamanlarım
sənin (“your”)	zamanın	zamanların
onun (“his/her/its”)	zamanı	zamanları
bizim (“our”)	zamanımız	zamanlarımız
sizin (“your”)	zamanınız	zamanlarınız
onların (“their”)	zamanı or zamanları	zamanları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	zamanımı	zamanlarımı
sənin (“your”)	zamanını	zamanlarını
onun (“his/her/its”)	zamanını	zamanlarını
bizim (“our”)	zamanımızı	zamanlarımızı
sizin (“your”)	zamanınızı	zamanlarınızı
onların (“their”)	zamanını or zamanlarını	zamanlarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	zamanıma	zamanlarıma
sənin (“your”)	zamanına	zamanlarına
onun (“his/her/its”)	zamanına	zamanlarına
bizim (“our”)	zamanımıza	zamanlarımıza
sizin (“your”)	zamanınıza	zamanlarınıza
onların (“their”)	zamanına or zamanlarına	zamanlarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	zamanımda	zamanlarımda
sənin (“your”)	zamanında	zamanlarında
onun (“his/her/its”)	zamanında	zamanlarında
bizim (“our”)	zamanımızda	zamanlarımızda
sizin (“your”)	zamanınızda	zamanlarınızda
onların (“their”)	zamanında or zamanlarında	zamanlarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	zamanımdan	zamanlarımdan
sənin (“your”)	zamanından	zamanlarından
onun (“his/her/its”)	zamanından	zamanlarından
bizim (“our”)	zamanımızdan	zamanlarımızdan
sizin (“your”)	zamanınızdan	zamanlarınızdan
onların (“their”)	zamanından or zamanlarından	zamanlarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	zamanımın	zamanlarımın
sənin (“your”)	zamanının	zamanlarının
onun (“his/her/its”)	zamanının	zamanlarının
bizim (“our”)	zamanımızın	zamanlarımızın
sizin (“your”)	zamanınızın	zamanlarınızın
onların (“their”)	zamanının or zamanlarının	zamanlarının

See also

• zaman-zaman (“from time to time”)
• zəmanə (“times, period, era”)

---

Indonesian

Etymology

From Malay zaman, from Classical Malay زمان (zaman, “time”), from Persian زمان (zamân), from Middle Persian ODNA, ẕmʾn', zmn', 𐫉𐫖𐫀𐫗 (zmʾn /⁠zamān⁠/), from Old Persian *jamānā, from Proto-Iranian *ǰámaHnaH, from Proto-Indo-Iranian *ǰámaHnas.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈzaman]
• Hyphenation: za‧man

Noun

zaman (plural zaman-zaman, first-person possessive zamanku, second-person possessive zamanmu, third-person possessive zamannya)

1. age (particular period of time in history)
2. era

   Synonym: masa

3. time

   Synonyms: kala, waktu

Alternative forms

• jaman

Derived terms

• menzaman
• zaman-berzaman

 

• zaman bahari
• zaman baheula
• zaman batu
• zaman batu baru
• zaman batu tua
• zaman Belanda
• zaman besi
• zaman dahulu
• zaman es
• zaman inkonsistensi
• zaman kini
• zaman kuda gigit besi
• zaman malaise
• zaman Pendudukan Jepang
• zaman perunggu
• zaman prasejarah
• zaman tandun
• zaman tersier

 

• jadul

 

Further reading

• “zaman” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

---

Malay

Etymology

From Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): /zaman/
• Rhymes: -aman, -man, -an

Noun

zaman (Jawi spelling زمان, plural zaman-zaman, informal 1st possessive zamanku, 2nd possessive zamanmu, 3rd possessive zamannya)

1. age (particular period of time in history)

Descendants

• Indonesian: zaman

Further reading

• “zaman” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.

---

Serbo-Croatian

Etymology 1

From Ottoman Turkish زمان (zamân), from Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): /zǎmaːn/
• Hyphenation: za‧man

Noun

zàmān m (Cyrillic spelling за̀ма̄н)

1. time
2. epoch
3. era

Declension

Declension of zaman

	singular	plural
nominative	zaman	zamani
genitive	zamana	zamana
dative	zamanu	zamanima
accusative	zaman	zamane
vocative	zamane	zamani
locative	zamanu	zamanima
instrumental	zamanom	zamanima

Etymology 2

From Proto-Slavic *za vъ manъ; compare za, u, mána.

Pronunciation

• IPA^(key): /zâmaːn/
• Hyphenation: za‧man

Adverb

zȁmān (Cyrillic spelling за̏ма̄н)

1. in vain
2. freely, gratis, for nothing

---

Slovene

FWOTD – 11 July 2013

Etymology

From Proto-Slavic *za vъ manъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /zamán/

Adverb

zamȁn

1. in vain, without success

   vse je zaman ― it's all in vain

Quotations

• For quotations using this term, see Citations:zaman.

Further reading

• “zaman”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran

---

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish زمان (zamân), from Old Anatolian Turkish زمان (zamân), from Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): [zɑˈmɑ́n]
• IPA^(key): [zɑˈmɑːn] (when followed by a vowel)

Noun

zaman (definite accusative zamanı, plural zamanlar)

1. time (referring to a broad time period like epoch, period, season, etc. It is not the type of time that one reads from a watch or a clock)
2. epoch
3. era
4. always
5. (grammar) tense

Declension

Inflection
Nominative	zaman
Definite accusative	zamanı
	Singular	Plural
Nominative	zaman	zamanlar
Definite accusative	zamanı	zamanları
Dative	zamana	zamanlara
Locative	zamanda	zamanlarda
Ablative	zamandan	zamanlardan
Genitive	zamanın	zamanların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular zamanım zamanlarım 2nd singular zamanın zamanların 3rd singular zamanı zamanları 1st plural zamanımız zamanlarımız 2nd plural zamanınız zamanlarınız 3rd plural zamanları zamanları Definite accusative Singular Plural 1st singular zamanımı zamanlarımı 2nd singular zamanını zamanlarını 3rd singular zamanını zamanlarını 1st plural zamanımızı zamanlarımızı 2nd plural zamanınızı zamanlarınızı 3rd plural zamanlarını zamanlarını Dative Singular Plural 1st singular zamanıma zamanlarıma 2nd singular zamanına zamanlarına 3rd singular zamanına zamanlarına 1st plural zamanımıza zamanlarımıza 2nd plural zamanınıza zamanlarınıza 3rd plural zamanlarına zamanlarına Locative Singular Plural 1st singular zamanımda zamanlarımda 2nd singular zamanında zamanlarında 3rd singular zamanında zamanlarında 1st plural zamanımızda zamanlarımızda 2nd plural zamanınızda zamanlarınızda 3rd plural zamanlarında zamanlarında Ablative Singular Plural 1st singular zamanımdan zamanlarımdan 2nd singular zamanından zamanlarından 3rd singular zamanından zamanlarından 1st plural zamanımızdan zamanlarımızdan 2nd plural zamanınızdan zamanlarınızdan 3rd plural zamanlarından zamanlarından Genitive Singular Plural 1st singular zamanımın zamanlarımın 2nd singular zamanının zamanlarının 3rd singular zamanının zamanlarının 1st plural zamanımızın zamanlarımızın 2nd plural zamanınızın zamanlarınızın 3rd plural zamanlarının zamanlarının

Derived terms

• zaman almak
• zaman aşımı
• zaman ayarlı
• zaman belirteci
• zaman bırakmak
• zaman bilimi
• zaman birimi
• zaman dizini
• zaman eki
• zaman geçirmek
• zaman ile yarışmak
• zaman kazanmak
• zaman kollamak
• zaman öldürmek
• zaman tanımak
• zaman tüneli
• zaman vermek
• zaman zaman
• zaman zarfı
• zamana uymak

 

Further reading

• zaman in Reverso (Turkish-English)

---

Turkmen

Etymology

From Persian زمان (zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): [zamaːn]

Noun

zaman (definite accusative zamany, plural zamanlar)

1. time, age, era
2. time, occasion
3. (grammar) tense

Declension

Declension of zaman

	singular	plural
nominative	zaman	zamanlar
accusative	zamany	zamanlary
genitive	zamanyň	zamanlaryň
dative	zamana	zamanlara
locative	zamanda	zamanlarda
ablative	zamandan	zamanlardan