repugno

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: repugnó

Ido[edit]

Noun[edit]

repugno (plural repugni)

  1. disgust, revulsion

Derived terms[edit]

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /reˈpuɲ.ɲo/
  • Rhymes: -uɲɲo
  • Hyphenation: re‧pù‧gno

Verb[edit]

repugno

  1. first-person singular present indicative of repugnare

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

From re- (against) +‎ pugno (fight).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

repugnō (present infinitive repugnāre, perfect active repugnāvī, supine repugnātum); first conjugation

  1. to fight against
    Synonyms: pugnō, lūctor, contendō, dēcernō, committō, concurrō, certō, bellō, dīmicō, cōnflīgō, serō, dēcertō
  2. to oppose
    Synonyms: oppōnō, adversor, refrāgor, obversor, restō, recūsō, resistō, officiō, dīvertō, resistō, subsistō, vetō, obstō
  3. to resist or defend oneself
  4. I struggle (often with an "against myself" implied)

Conjugation[edit]

   Conjugation of repugnō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present repugnō repugnās repugnat repugnāmus repugnātis repugnant
imperfect repugnābam repugnābās repugnābat repugnābāmus repugnābātis repugnābant
future repugnābō repugnābis repugnābit repugnābimus repugnābitis repugnābunt
perfect repugnāvī repugnāvistī repugnāvit repugnāvimus repugnāvistis repugnāvērunt,
repugnāvēre
pluperfect repugnāveram repugnāverās repugnāverat repugnāverāmus repugnāverātis repugnāverant
future perfect repugnāverō repugnāveris repugnāverit repugnāverimus repugnāveritis repugnāverint
passive present repugnor repugnāris,
repugnāre
repugnātur repugnāmur repugnāminī repugnantur
imperfect repugnābar repugnābāris,
repugnābāre
repugnābātur repugnābāmur repugnābāminī repugnābantur
future repugnābor repugnāberis,
repugnābere
repugnābitur repugnābimur repugnābiminī repugnābuntur
perfect repugnātus + present active indicative of sum
pluperfect repugnātus + imperfect active indicative of sum
future perfect repugnātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present repugnem repugnēs repugnet repugnēmus repugnētis repugnent
imperfect repugnārem repugnārēs repugnāret repugnārēmus repugnārētis repugnārent
perfect repugnāverim repugnāverīs repugnāverit repugnāverīmus repugnāverītis repugnāverint
pluperfect repugnāvissem repugnāvissēs repugnāvisset repugnāvissēmus repugnāvissētis repugnāvissent
passive present repugner repugnēris,
repugnēre
repugnētur repugnēmur repugnēminī repugnentur
imperfect repugnārer repugnārēris,
repugnārēre
repugnārētur repugnārēmur repugnārēminī repugnārentur
perfect repugnātus + present active subjunctive of sum
pluperfect repugnātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present repugnā repugnāte
future repugnātō repugnātō repugnātōte repugnantō
passive present repugnāre repugnāminī
future repugnātor repugnātor repugnantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives repugnāre repugnāvisse repugnātūrum esse repugnārī repugnātum esse repugnātum īrī
participles repugnāns repugnātūrus repugnātus repugnandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
repugnandī repugnandō repugnandum repugnandō repugnātum repugnātū

Descendants[edit]

References[edit]

  • repugno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • repugno”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • repugno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • I have nothing to say against it: non repugno
    • to be mutually contradictory: inter se pugnare or repugnare
    • to contradict oneself, be inconsistent: secum pugnare (without sibi); sibi repugnare (of things)
    • to be contrary to all reason: rationi repugnare

Portuguese[edit]

Verb[edit]

repugno

  1. first-person singular present indicative of repugnar

Spanish[edit]

Verb[edit]

repugno

  1. first-person singular present indicative of repugnar