vervaren

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈvaː.rə(n)/, /vɛrˈvaː.rə(n)/
• Hyphenation: ver‧va‧ren
• Rhymes: -aːrən

Etymology 1

From Middle Dutch vervāren, from Old Dutch farfaran, from Proto-Germanic *frafaraną. Equivalent to ver- +‎ varen.

Verb

vervaren

1. (transitive) to transport by sailing
2. (intransitive, archaic) to sail

Inflection

Conjugation of vervaren (weak with strong past participle, prefixed)
infinitive	vervaren
past singular	vervaarde
past participle	vervaren
infinitive	vervaren
gerund	vervaren n
	present tense	past tense
1st person singular	vervaar	vervaarde
2nd person sing. (jij)	vervaart	vervaarde
2nd person sing. (u)	vervaart	vervaarde
2nd person sing. (gij)	vervaart	vervaarde
3rd person singular	vervaart	vervaarde
plural	vervaren	vervaarden
subjunctive sing.1	vervare	vervaarde
subjunctive plur.1	vervaren	vervaarden
imperative sing.	vervaar
imperative plur.1	vervaart
participles	vervarend	vervaren
1) Archaic.

Etymology 2

From Middle Dutch vervâren.

Verb

vervaren

1. (intransitive, or with reflexive object, archaic) to fear, to be afraid
2. (transitive, archaic) to scare, to make afraid

Inflection

Conjugation of vervaren (weak, prefixed)
infinitive	vervaren
past singular	vervaarde
past participle	vervaard
infinitive	vervaren
gerund	vervaren n
	present tense	past tense
1st person singular	vervaar	vervaarde
2nd person sing. (jij)	vervaart	vervaarde
2nd person sing. (u)	vervaart	vervaarde
2nd person sing. (gij)	vervaart	vervaarde
3rd person singular	vervaart	vervaarde
plural	vervaren	vervaarden
subjunctive sing.1	vervare	vervaarde
subjunctive plur.1	vervaren	vervaarden
imperative sing.	vervaar
imperative plur.1	vervaart
participles	vervarend	vervaard
1) Archaic.

Derived terms

• vervaard
• vervaarnis

---

Middle Dutch

Etymology 1

From Old Dutch farfaran, from Proto-Germanic *frafaraną.

Verb

vervāren

1. to go away, to leave
2. to disappear
3. to perish
4. to spoil, to rot
5. to be ruined
6. to investigate

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: vervaren

Etymology 2

From ver- +‎ vâren.

Verb

vervâren

1. Synonym of vâren

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: vervaren

Further reading

• “vervaren (I)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• “vervaren (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “vervaren (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “vervaren (II)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page II