insulto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: insultó and insultò

Asturian[edit]

Verb[edit]

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Bikol Central[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ʔinˈsulto/, [ʔin̪ˈsul̪.to]
  • (file)
  • Rhymes: -ulto
  • Hyphenation: in‧sul‧to

Noun[edit]

insúlto (Basahan spelling ᜁᜈ᜔ᜐᜓᜎ᜔ᜆᜓ)

  1. insult
    Synonym: tuya

Derived terms[edit]

Catalan[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Cebuano[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation[edit]

  • Hyphenation: in‧sul‧to
  • IPA(key): /ʔinˈsulto/, [ʔɪn̪ˈs̪ul̪.t̪ɔ]

Noun[edit]

insulto

  1. insult

Verb[edit]

insulto

  1. to insult

Conjugation[edit]

Esperanto[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

insulto (accusative singular insulton, plural insultoj, accusative plural insultojn)

  1. insult, affront

Galician[edit]

Etymology 1[edit]

Attested since the 15th century. Borrowed from Latin īnsultus

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

insulto m (plural insultos)

  1. insult, abuse; affront
    Synonym: deosto
    • 1441, X. Ferro Couselo, editor, A vida e a fala dos devanceiros. Escolma de documentos en galego dos séculos XIII ao XVI, Vigo: Galaxia, page 272:
      que desta dita çibdade avían partido Pero Dias de Cadorna e Martín Sánches, abade da Triindade da dita çibdade, con çerta gente de cavalo e de pe, pera Milmanda, sobre rasón de çerto insulto que ena dita villa de Millmanda avían feyto Martín de Castro, con peça de gente do señorío de Purtogal
      that from this city [Ourense] had departed Pedro Diaz de Cadorna and Martín Sánchez, abbot of the Trinity of said city, with some mounted and unmounted people, to Milmanda, because of a certain insult that in said town of Milmanda had done Martín de Castro with a group of people of the realm of Portugal
Derived terms[edit]

References[edit]

  • insulto” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • insulto” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • insulto” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /inˈsul.to/
  • Rhymes: -ulto
  • Hyphenation: in‧sùl‧to

Etymology 1[edit]

From Latin īnsultus.

Noun[edit]

insulto m (plural insulti)

  1. insult, abuse, slur
  2. (pathology) insult
Related terms[edit]

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultare

Further reading[edit]

  • insulto in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Latin[edit]

Etymology[edit]

Frequentative verb of īnsiliō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

īnsultō (present infinitive īnsultāre, perfect active īnsultāvī, supine īnsultātum); first conjugation

  1. to spring, leap or jump at or upon
  2. to revile, abuse, taunt or insult
    Synonym: maledīcō

Conjugation[edit]

   Conjugation of īnsultō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnsultō īnsultās īnsultat īnsultāmus īnsultātis īnsultant
imperfect īnsultābam īnsultābās īnsultābat īnsultābāmus īnsultābātis īnsultābant
future īnsultābō īnsultābis īnsultābit īnsultābimus īnsultābitis īnsultābunt
perfect īnsultāvī īnsultāvistī īnsultāvit īnsultāvimus īnsultāvistis īnsultāvērunt,
īnsultāvēre
pluperfect īnsultāveram īnsultāverās īnsultāverat īnsultāverāmus īnsultāverātis īnsultāverant
future perfect īnsultāverō īnsultāveris īnsultāverit īnsultāverimus īnsultāveritis īnsultāverint
passive present īnsultor īnsultāris,
īnsultāre
īnsultātur īnsultāmur īnsultāminī īnsultantur
imperfect īnsultābar īnsultābāris,
īnsultābāre
īnsultābātur īnsultābāmur īnsultābāminī īnsultābantur
future īnsultābor īnsultāberis,
īnsultābere
īnsultābitur īnsultābimur īnsultābiminī īnsultābuntur
perfect īnsultātus + present active indicative of sum
pluperfect īnsultātus + imperfect active indicative of sum
future perfect īnsultātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnsultem īnsultēs īnsultet īnsultēmus īnsultētis īnsultent
imperfect īnsultārem īnsultārēs īnsultāret īnsultārēmus īnsultārētis īnsultārent
perfect īnsultāverim īnsultāverīs īnsultāverit īnsultāverīmus īnsultāverītis īnsultāverint
pluperfect īnsultāvissem īnsultāvissēs īnsultāvisset īnsultāvissēmus īnsultāvissētis īnsultāvissent
passive present īnsulter īnsultēris,
īnsultēre
īnsultētur īnsultēmur īnsultēminī īnsultentur
imperfect īnsultārer īnsultārēris,
īnsultārēre
īnsultārētur īnsultārēmur īnsultārēminī īnsultārentur
perfect īnsultātus + present active subjunctive of sum
pluperfect īnsultātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnsultā īnsultāte
future īnsultātō īnsultātō īnsultātōte īnsultantō
passive present īnsultāre īnsultāminī
future īnsultātor īnsultātor īnsultantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnsultāre īnsultāvisse īnsultātūrum esse īnsultārī īnsultātum esse īnsultātum īrī
participles īnsultāns īnsultātūrus īnsultātus īnsultandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnsultandī īnsultandō īnsultandum īnsultandō īnsultātum īnsultātū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • insulto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • insulto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • insulto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese[edit]

Pronunciation[edit]

 
  • (Brazil) IPA(key): /ĩˈsuw.tu/ [ĩˈsuʊ̯.tu]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ĩˈsuw.to/ [ĩˈsuʊ̯.to]

  • Rhymes: (Portugal) -ultu, (Brazil) -uwtu
  • Hyphenation: in‧sul‧to

Etymology 1[edit]

Portuguese Wikipedia has an article on:
Wikipedia pt

Borrowed from Latin īnsultus.

Noun[edit]

insulto m (plural insultos)

  1. insult (action or speech deliberately intended to be rude)
    Synonyms: see Thesaurus:insulto
Antonyms[edit]
Related terms[edit]

Etymology 2[edit]

Verb[edit]

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /inˈsulto/ [ĩnˈsul̪.t̪o]
  • Audio (Venezuela):(file)
  • Rhymes: -ulto
  • Syllabification: in‧sul‧to

Etymology 1[edit]

From Latin īnsultus.

Noun[edit]

insulto m (plural insultos)

  1. insult
Related terms[edit]
Descendants[edit]

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb[edit]

insulto

  1. first-person singular present indicative of insultar

Further reading[edit]

Tagalog[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Spanish insulto.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ʔinˈsulto/, [ʔɪnˈsul.to]
  • Hyphenation: in‧sul‧to

Noun[edit]

insulto (Baybayin spelling ᜁᜈ᜔ᜐᜓᜎ᜔ᜆᜓ)

  1. insult
    Synonyms: lait, upasala, alipusta, paglait, pag-alipusta, pag-upasala, paghamak, wika

Derived terms[edit]