vola

See also: volá, volà, and vôľa

English

Noun

vola ‎(plural volae)

1. A velum of silica in some diatoms

---

Catalan

Verb

vola

1. third-person singular present indicative form of volar
2. second-person singular imperative form of volar

---

Esperanto

Adjective

vola ‎(accusative singular volan, plural volaj, accusative plural volajn)

1. voluntary

Related terms

• vole ‎(“voluntarily”)
• voli ‎(“to want, wish”)
• volo ‎(“volition; one's wish”)

---

Fijian

Noun

vola

1. letter (of an alphabet)

---

French

Verb

vola

1. third-person singular past historic of voler

Anagrams

• lova

---

Icelandic

Pronunciation

• Rhymes: -ɔːla

Verb

vola ‎(weak verb, third-person singular past indicative volaði, supine volað)

1. to blubber, to cry, to weep
2. to whine, to wail

Conjugation

vola — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að vola
supine (sagnbót)		volað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		volandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vola	við volum	present (nútíð)	ég voli	við volum
	þú volar	þið volið		þú volir	þið volið
	hann, hún, það volar	þeir, þær, þau vola		hann, hún, það voli	þeir, þær, þau voli
past (þátíð)	ég volaði	við voluðum	past (þátíð)	ég volaði	við voluðum
	þú volaðir	þið voluðuð		þú volaðir	þið voluðuð
	hann, hún, það volaði	þeir, þær, þau voluðu		hann, hún, það volaði	þeir, þær, þau voluðu
imperative (boðháttur)	vola (þú)	volið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	volaðu	voliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

volast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að volast
supine (sagnbót)		volast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		volandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég volast	við volumst	present (nútíð)	ég volist	við volumst
	þú volast	þið volist		þú volist	þið volist
	hann, hún, það volast	þeir, þær, þau volast		hann, hún, það volist	þeir, þær, þau volist
past (þátíð)	ég volaðist	við voluðumst	past (þátíð)	ég volaðist	við voluðumst
	þú volaðist	þið voluðust		þú volaðist	þið voluðust
	hann, hún, það volaðist	þeir, þær, þau voluðust		hann, hún, það volaðist	þeir, þær, þau voluðust
imperative (boðháttur)	volast (þú)	volist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	volastu	volisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

volaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	volaður	voluð	volað		volaðir	volaðar	voluð
accusative (þolfall)	volaðan	volaða	volað		volaða	volaðar	voluð
dative (þágufall)	voluðum	volaðri	voluðu		voluðum	voluðum	voluðum
genitive (eignarfall)	volaðs	volaðrar	volaðs		volaðra	volaðra	volaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	volaði	volaða	volaða		voluðu	voluðu	voluðu
accusative (þolfall)	volaða	voluðu	volaða		voluðu	voluðu	voluðu
dative (þágufall)	volaða	voluðu	volaða		voluðu	voluðu	voluðu
genitive (eignarfall)	volaða	voluðu	volaða		voluðu	voluðu	voluðu

Related terms

• vol
• volaður
• volæði

---

Interlingua

Verb

vola

1. present of volar
2. imperative of volar

---

Italian

Verb

vola

1. third-person singular present of volare
2. second-person singular imperative of volare

Anagrams

• lavo, lavò

---

Latin

Etymology 1

Perhaps from Proto-Italic *welā, from Proto-Indo-European *welH-os ‎(“round”) (whence also Old Norse valr ‎(“round”)), from *welH- ‎(“to turn”).

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /ˈwo.la/, [ˈwɔ.ɫa]

Noun

vola f ‎(genitive volae); first declension

1. The palm of the hand or the sole of the foot; a volar surface.
2. A footprint

Inflection

First declension.

Case	Singular	Plural
nominative	vola	volae
genitive	volae	volārum
dative	volae	volīs
accusative	volam	volās
ablative	volā	volīs
vocative	vola	volae

Etymology 2

Non-lemma forms.

Verb

volā

1. second-person singular present active imperative of volō

References

• vola in Charlton T. Lewis & Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• vola in Félix Gaffiot (1934), Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.

---

Slovak

Noun

vola

1. genitive singular of vôl

---

Volapük

Noun

vola

1. genitive singular of vol