mansueto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Mansueto

Italian[edit]

Etymology[edit]

From Latin mānsuētus.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /man.suˈɛ.to/, /manˈswɛ.to/
  • Rhymes: -ɛto
  • Hyphenation: man‧su‧è‧to, man‧suè‧to

Adjective[edit]

mansueto (feminine mansueta, masculine plural mansueti, feminine plural mansuete)

  1. tame (animal)
  2. gentle, docile (person)

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Further reading[edit]

  • mansueto in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
  • mansueto in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Latin[edit]

Etymology[edit]

From mānsuēscō +‎ -tō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

mānsuētō (present infinitive mānsuētāre, perfect active mānsuētāvī, supine mānsuētātum); first conjugation

  1. to tame
    Synonyms: mītigō, domō, lēniō, mānsuēscō, sōpiō, sēdō, dēlēniō, plācō, restinguō, compōnō, commītigō, levō, ēlevō, allevō, alleviō, sileō, molliō
    Antonyms: sollicitō, excitō, īnstīgō, īnstinguō, efferō, exciō, perpellō, concieō, concitō, īnflammō, cieō, incendō
  2. to subdue, restrain

Conjugation[edit]

   Conjugation of mānsuētō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present mānsuētō mānsuētās mānsuētat mānsuētāmus mānsuētātis mānsuētant
imperfect mānsuētābam mānsuētābās mānsuētābat mānsuētābāmus mānsuētābātis mānsuētābant
future mānsuētābō mānsuētābis mānsuētābit mānsuētābimus mānsuētābitis mānsuētābunt
perfect mānsuētāvī mānsuētāvistī mānsuētāvit mānsuētāvimus mānsuētāvistis mānsuētāvērunt,
mānsuētāvēre
pluperfect mānsuētāveram mānsuētāverās mānsuētāverat mānsuētāverāmus mānsuētāverātis mānsuētāverant
future perfect mānsuētāverō mānsuētāveris mānsuētāverit mānsuētāverimus mānsuētāveritis mānsuētāverint
passive present mānsuētor mānsuētāris,
mānsuētāre
mānsuētātur mānsuētāmur mānsuētāminī mānsuētantur
imperfect mānsuētābar mānsuētābāris,
mānsuētābāre
mānsuētābātur mānsuētābāmur mānsuētābāminī mānsuētābantur
future mānsuētābor mānsuētāberis,
mānsuētābere
mānsuētābitur mānsuētābimur mānsuētābiminī mānsuētābuntur
perfect mānsuētātus + present active indicative of sum
pluperfect mānsuētātus + imperfect active indicative of sum
future perfect mānsuētātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present mānsuētem mānsuētēs mānsuētet mānsuētēmus mānsuētētis mānsuētent
imperfect mānsuētārem mānsuētārēs mānsuētāret mānsuētārēmus mānsuētārētis mānsuētārent
perfect mānsuētāverim mānsuētāverīs mānsuētāverit mānsuētāverīmus mānsuētāverītis mānsuētāverint
pluperfect mānsuētāvissem mānsuētāvissēs mānsuētāvisset mānsuētāvissēmus mānsuētāvissētis mānsuētāvissent
passive present mānsuēter mānsuētēris,
mānsuētēre
mānsuētētur mānsuētēmur mānsuētēminī mānsuētentur
imperfect mānsuētārer mānsuētārēris,
mānsuētārēre
mānsuētārētur mānsuētārēmur mānsuētārēminī mānsuētārentur
perfect mānsuētātus + present active subjunctive of sum
pluperfect mānsuētātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present mānsuētā mānsuētāte
future mānsuētātō mānsuētātō mānsuētātōte mānsuētantō
passive present mānsuētāre mānsuētāminī
future mānsuētātor mānsuētātor mānsuētantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mānsuētāre mānsuētāvisse mānsuētātūrum esse mānsuētārī mānsuētātum esse mānsuētātum īrī
participles mānsuētāns mānsuētātūrus mānsuētātus mānsuētandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
mānsuētandī mānsuētandō mānsuētandum mānsuētandō mānsuētātum mānsuētātū

Adjective[edit]

mānsuētō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of mānsuētus

References[edit]

  • mansueto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mansueto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.