خان

See also: جان

Arabic

خَان

خَان

Etymology 1

From Persian خان (xân, “caravanserai”).

Pronunciation

• IPA^(key): /xaːn/

Noun

خَان • (ḵān) m (plural خَانَات (ḵānāt))

1. hostel, caravanserai, inn

Declension

Declension of noun خَان (ḵān)

singular	basic singular triptote
	indefinite	definite	construct
informal	خَان ḵān	الْخَان al-ḵān	خَان ḵān
nominative	خَانٌ ḵānun	الْخَانُ al-ḵānu	خَانُ ḵānu
accusative	خَانًا ḵānan	الْخَانَ al-ḵāna	خَانَ ḵāna
genitive	خَانٍ ḵānin	الْخَانِ al-ḵāni	خَانِ ḵāni
dual	indefinite	definite	construct
informal	خَانَيْن ḵānayn	الْخَانَيْن al-ḵānayn	خَانَيْ ḵānay
nominative	خَانَانِ ḵānāni	الْخَانَانِ al-ḵānāni	خَانَا ḵānā
accusative	خَانَيْنِ ḵānayni	الْخَانَيْنِ al-ḵānayni	خَانَيْ ḵānay
genitive	خَانَيْنِ ḵānayni	الْخَانَيْنِ al-ḵānayni	خَانَيْ ḵānay
plural	sound feminine plural
	indefinite	definite	construct
informal	خَانَات ḵānāt	الْخَانَات al-ḵānāt	خَانَات ḵānāt
nominative	خَانَاتٌ ḵānātun	الْخَانَاتُ al-ḵānātu	خَانَاتُ ḵānātu
accusative	خَانَاتٍ ḵānātin	الْخَانَاتِ al-ḵānāti	خَانَاتِ ḵānāti
genitive	خَانَاتٍ ḵānātin	الْخَانَاتِ al-ḵānāti	خَانَاتِ ḵānāti

Synonyms

• مُسَافِرْخَانَة (musāfirḵāna) (Vulgar Arabic)

Derived terms

• خَانَة (ḵāna)

Descendants

• English: khan

Etymology 2

Root
خ و ن (ḵ w n)
8 terms

Verb

خَانَ • (ḵāna) I (non-past يَخُونُ (yaḵūnu), verbal noun خَوْن (ḵawn) or خِيَانَة (ḵiyāna) or مَخَانَة (maḵāna))

1. to be disloyal, to be faithless, to be false, to be treacherous, to be perfidious; to act disloyally, to act treacherously, to act perfidiously
2. to betray
   1. to cheat, to dupe, to hoodwink, to deceive, to impose upon, to fool, to deceive, to mislead
   2. to forsake, to desert, to let down
   3. to fail, to break (a promise, contract)

Conjugation

Conjugation of خَانَ (I, hollow, a ~ u, full passive, verbal nouns خَوْن, خِيَانَة, مَخَانَة)

verbal noun الْمَصْدَر						خَوْن, خِيَانَة, مَخَانَة ḵawn, ḵiyāna, maḵāna
active participle اِسْم الْفَاعِل						خَائِن ḵāʔin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَخُون maḵūn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	خُنْتُ ḵuntu	خُنْتَ ḵunta	خَانَ ḵāna		خُنْتُمَا ḵuntumā	خَانَا ḵānā		خُنَّا ḵunnā	خُنْتُمْ ḵuntum	خَانُوا ḵānū
	f		خُنْتِ ḵunti	خَانَتْ ḵānat			خَانَتَا ḵānatā			خُنْتُنَّ ḵuntunna	خُنَّ ḵunna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَخُونُ ʔaḵūnu	تَخُونُ taḵūnu	يَخُونُ yaḵūnu		تَخُونَانِ taḵūnāni	يَخُونَانِ yaḵūnāni		نَخُونُ naḵūnu	تَخُونُونَ taḵūnūna	يَخُونُونَ yaḵūnūna
	f		تَخُونِينَ taḵūnīna	تَخُونُ taḵūnu			تَخُونَانِ taḵūnāni			تَخُنَّ taḵunna	يَخُنَّ yaḵunna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَخُونَ ʔaḵūna	تَخُونَ taḵūna	يَخُونَ yaḵūna		تَخُونَا taḵūnā	يَخُونَا yaḵūnā		نَخُونَ naḵūna	تَخُونُوا taḵūnū	يَخُونُوا yaḵūnū
	f		تَخُونِي taḵūnī	تَخُونَ taḵūna			تَخُونَا taḵūnā			تَخُنَّ taḵunna	يَخُنَّ yaḵunna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَخُنْ ʔaḵun	تَخُنْ taḵun	يَخُنْ yaḵun		تَخُونَا taḵūnā	يَخُونَا yaḵūnā		نَخُنْ naḵun	تَخُونُوا taḵūnū	يَخُونُوا yaḵūnū
	f		تَخُونِي taḵūnī	تَخُنْ taḵun			تَخُونَا taḵūnā			تَخُنَّ taḵunna	يَخُنَّ yaḵunna
imperative الْأَمْر	m		خُنْ ḵun			خُونَا ḵūnā				خُونُوا ḵūnū
	f		خُونِي ḵūnī							خُنَّ ḵunna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	خِنْتُ ḵintu	خِنْتَ ḵinta	خِينَ ḵīna		خِنْتُمَا ḵintumā	خِينَا ḵīnā		خِنَّا ḵinnā	خِنْتُمْ ḵintum	خِينُوا ḵīnū
	f		خِنْتِ ḵinti	خِينَتْ ḵīnat			خِينَتَا ḵīnatā			خِنْتُنَّ ḵintunna	خِنَّ ḵinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُخَانُ ʔuḵānu	تُخَانُ tuḵānu	يُخَانُ yuḵānu		تُخَانَانِ tuḵānāni	يُخَانَانِ yuḵānāni		نُخَانُ nuḵānu	تُخَانُونَ tuḵānūna	يُخَانُونَ yuḵānūna
	f		تُخَانِينَ tuḵānīna	تُخَانُ tuḵānu			تُخَانَانِ tuḵānāni			تُخَنَّ tuḵanna	يُخَنَّ yuḵanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُخَانَ ʔuḵāna	تُخَانَ tuḵāna	يُخَانَ yuḵāna		تُخَانَا tuḵānā	يُخَانَا yuḵānā		نُخَانَ nuḵāna	تُخَانُوا tuḵānū	يُخَانُوا yuḵānū
	f		تُخَانِي tuḵānī	تُخَانَ tuḵāna			تُخَانَا tuḵānā			تُخَنَّ tuḵanna	يُخَنَّ yuḵanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُخَنْ ʔuḵan	تُخَنْ tuḵan	يُخَنْ yuḵan		تُخَانَا tuḵānā	يُخَانَا yuḵānā		نُخَنْ nuḵan	تُخَانُوا tuḵānū	يُخَانُوا yuḵānū
	f		تُخَانِي tuḵānī	تُخَنْ tuḵan			تُخَانَا tuḵānā			تُخَنَّ tuḵanna	يُخَنَّ yuḵanna

Related terms

• خَائِن (ḵāʔin)
• خَوَّان (ḵawwān)
• خَوَّنَ (ḵawwana)
• خَؤُون (ḵaʔūn)
• خِيَانَة (ḵiyāna)

Etymology 3

From earlier قَان (qān), derived from Old Turkic 𐰴𐰣 (qan) a contraction of 𐰴𐰍𐰣 (qaɣan); doublet of خَاقَان (ḵāqān) an earlier form, from Middle Persian hʾkʾn' (xāgān), from Old Turkic 𐰴𐰍𐰣 (qaɣan); ultimately of unknown origin, suggested as a borrowing.

Noun

خَان • (ḵān) m (plural خَوَانِين (ḵawānīn))

1. khan, a ruler in Northern Asia

Declension

Declension of noun خَان (ḵān)

singular	basic singular triptote
	indefinite	definite	construct
informal	خَان ḵān	الْخَان al-ḵān	خَان ḵān
nominative	خَانٌ ḵānun	الْخَانُ al-ḵānu	خَانُ ḵānu
accusative	خَانًا ḵānan	الْخَانَ al-ḵāna	خَانَ ḵāna
genitive	خَانٍ ḵānin	الْخَانِ al-ḵāni	خَانِ ḵāni
dual	indefinite	definite	construct
informal	خَانَيْن ḵānayn	الْخَانَيْن al-ḵānayn	خَانَيْ ḵānay
nominative	خَانَانِ ḵānāni	الْخَانَانِ al-ḵānāni	خَانَا ḵānā
accusative	خَانَيْنِ ḵānayni	الْخَانَيْنِ al-ḵānayni	خَانَيْ ḵānay
genitive	خَانَيْنِ ḵānayni	الْخَانَيْنِ al-ḵānayni	خَانَيْ ḵānay
plural	basic broken plural diptote
	indefinite	definite	construct
informal	خَوَانِين ḵawānīn	الْخَوَانِين al-ḵawānīn	خَوَانِين ḵawānīn
nominative	خَوَانِينُ ḵawānīnu	الْخَوَانِينُ al-ḵawānīnu	خَوَانِينُ ḵawānīnu
accusative	خَوَانِينَ ḵawānīna	الْخَوَانِينَ al-ḵawānīna	خَوَانِينَ ḵawānīna
genitive	خَوَانِينَ ḵawānīna	الْخَوَانِينِ al-ḵawānīni	خَوَانِينِ ḵawānīni

Derived terms

• خَانِيَّة (ḵāniyya, “khanate”)

Azerbaijani

Noun

خان

1. Arabic spelling of xan

Chagatai

Etymology 1

Inherited from Proto-Turkic *kagan (“male ruler”). Doublet of خاقان (ḫāqān)

Alternative forms

• قان (qan)

Noun

خان • (ḫan) (plural خان‌لار)

1. male ruler, king, khan, shah

   Synonyms: پادشاه (pādišāh), خاقان (xāqān), شاه (šāh)

2. an honorific title used after the names of men or women

Declension

Declension of خان (ḫan)

singular plural nominative خان ḫan خانلار ḫanlar genitive خاننینگ ḫannıng خانلارنینگ ḫanlarnıng definite accusative خاننی ḫannı خانلارنی ḫanlarnı dative خانغە ḫanġa خانلارغە ḫanlarġa ablative خاندین ḫandın خانلاردین ḫanlardın locative خاندە ḫanda خانلاردە ḫanlarda possessive forms first person singular singular plural nominative خانیم ḫanım خانلاریم ḫanlarım genitive خانیمنینگ ḫanımnıng خانلاریمنینگ ḫanlarımnıng definite accusative خانیمنی ḫanımnı خانلاریمنی ḫanlarımnı dative خانیمغە ḫanımġa خانلاریمغە ḫanlarımġa ablative خانیمدین ḫanımdın خانلاریمدین ḫanlarımdın locative خانیمدە ḫanımda خانلاریمدە ḫanlarımda second person singular* singular plural nominative خانینگ ḫanıng خانلارینگ ḫanlarıng genitive خانینگنینگ ḫanıngnıng خانلارینگنینگ ḫanlarıngnıng definite accusative خانینگنی ḫanıngnı خانلارینگنی ḫanlarıngnı dative خانینگغە ḫanıngġa خانلارینگغە ḫanlarıngġa ablative خانینگدین ḫanıngdın خانلارینگدین ḫanlarıngdın locative خانینگدە ḫanıngda خانلارینگدە ḫanlarıngda third person singular singular plural nominative خانی ḫanı خانلاری ḫanları genitive خانینینگ ḫanınıng خانلارینینگ ḫanlarınıng definite accusative خانینی ḫanını خانلارینی ḫanlarını dative خانیغە ḫanıġa خانلاریغە ḫanlarıġa ablative خانیدین ḫanıdın خانلاریدین ḫanlarıdın locative خانیدە ḫanıda خانلاریدە ḫanlarıda first person plural singular plural nominative خانیمیز ḫanımız خانلاریمیز ḫanlarımız genitive خانیمیزنینگ ḫanımıznıng خانلاریمیزنینگ ḫanlarımıznıng definite accusative خانیمیزنی ḫanımıznı خانلاریمیزنی ḫanlarımıznı dative خانیمیزغە ḫanımızġa خانلاریمیزغە ḫanlarımızġa ablative خانیمیزدین ḫanımızdın خانلاریمیزدین ḫanlarımızdın locative خانیمیزدە ḫanımızda خانلاریمیزدە ḫanlarımızda second person plural* singular plural nominative خانینگیز ḫanıngız خانلارینگیز ḫanlarıngız خانینگلار ḫanınglar خانلارینگلار ḫanlarınglar genitive خانینگیزنینگ ḫanıngıznıng خانلارینگیزنینگ ḫanlarıngıznıng خانینگلارنینگ ḫanınglarnıng خانلارینگلارنینگ ḫanlarınglarnıng definite accusative خانینگیزنی ḫanıngıznı خانلارینگیزنی ḫanlarıngıznı خانینگلارنی ḫanınglarnı خانلارینگلارنی ḫanlarınglarnı dative خانینگیزغە ḫanıngızġa خانلارینگیزغە ḫanlarıngızġa خانینگلارغە ḫanınglarġa خانلارینگلارغە ḫanlarınglarġa ablative خانینگیزدین ḫanıngızdın خانلارینگیزدین ḫanlarıngızdın خانینگلاردین ḫanınglardın خانلارینگلاردین ḫanlarınglardın locative خانینگیزدە ḫanıngızda خانلارینگیزدە ḫanlarıngızda خانینگلاردە ḫanınglarda خانلارینگلاردە ḫanlarınglarda third person plural singular plural nominative خانلاری ḫanları خانلاری ḫanları خانی ḫanı خانلاری ḫanları genitive خانلارینینگ ḫanlarınıng خانلارینینگ ḫanlarınıng خانینینگ ḫanınıng خانلارینینگ ḫanlarınıng definite accusative خانلارینی ḫanlarını خانلارینی ḫanlarını خانینی ḫanınglarnı خانلارینی ḫanlarınglarnı dative خانلاریغە ḫanlarıġa خانلاریغە ḫanlarıġa خانیغە ḫanıġa خانلاریغە ḫanlarıġa ablative خانلاریدین ḫanlarıdın خانلاریدین ḫanlarıdın خانیدین ḫanıdın خانلاریدین ḫanlarıdın locative خانلاریدە ḫanlarıda خانلاریدە ḫanlarıda خانیدە ḫanıda خانلاریدە ḫanlarıda *second person singular forms are informal, for polite second person singular forms use second person plural forms

Derived terms

• خانلاماق (ḫanlamaq, “to declare the khan”)
• خانیم (ḫanım)
• خان‌لیق (ḫanlıq, “khanate, reign”)

Descendants

• Uyghur: خان (xan)
• Uzbek: xon

Further reading

click to expand

• Bahawudun, Muhemmettursun; Gheyurani, Ghenizat; Qadir, Isma'il; Ehet, Ablimit (2002), “خان”, in چاغاتاي تىلىنىڭ ئىزاھلىق لۇغىتى [Explanatory Dictionary of the Chagatai Language]‎^[2] (in Uyghur), Shinjang Xelq Neshriyati, →ISBN, page 210
• el-Buhari, Süleyman Özbeki (1881), “خان”, in لغت چغتای و ترکی عثمانی [Ottoman Turkish-Chagatai Dictionary]‎^[3] (in Ottoman Turkish), volume 1, page 166
• Courteille, Abel Pavet de (1870), “خان”, in Dictionnaire turk-oriental [Eastern Turkic Dictionary]‎^[4] (in French), Paris: Imprimerie Impériale, page 312
• Vámbery, Ármin (1867), “خان”, in Ćagataische sprachstudien‎^[5] (in German), Leipzig, F. A. Brockhaus, page 286
• Shaw, Robert Barkley (1880), “خان”, in “Turki-English vocabulary” (chapter 2), in A Sketch of the Turki Language as Spoken in Eastern Turkistan (Káshgar and Yarkand)‎^[6], Calcutta: Baptist Mission Press, page 107
• Demir, Necati; Aydoğdu, Özkan (2015), Oğuzname [Kazan Nüshası]: inceleme - metin - dizin - tıpkıbasım [Oğuzname [Kazan Manuscript]: analysis - text - index - facsimile], Istanbul: Kesit Yayınları, page 236

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

خان • (xān)

1. alternative spelling of خوان (ḫan, ḫwan, “tablecloth”)

Declension

Declension of خان (ḫan)

singular plural nominative خان ḫan خانلار ḫanlar genitive خاننینگ ḫannıng خانلارنینگ ḫanlarnıng definite accusative خاننی ḫannı خانلارنی ḫanlarnı dative خانغە ḫanġa خانلارغە ḫanlarġa ablative خاندین ḫandın خانلاردین ḫanlardın locative خاندە ḫanda خانلاردە ḫanlarda possessive forms first person singular singular plural nominative خانیم ḫanım خانلاریم ḫanlarım genitive خانیمنینگ ḫanımnıng خانلاریمنینگ ḫanlarımnıng definite accusative خانیمنی ḫanımnı خانلاریمنی ḫanlarımnı dative خانیمغە ḫanımġa خانلاریمغە ḫanlarımġa ablative خانیمدین ḫanımdın خانلاریمدین ḫanlarımdın locative خانیمدە ḫanımda خانلاریمدە ḫanlarımda second person singular* singular plural nominative خانینگ ḫanıng خانلارینگ ḫanlarıng genitive خانینگنینگ ḫanıngnıng خانلارینگنینگ ḫanlarıngnıng definite accusative خانینگنی ḫanıngnı خانلارینگنی ḫanlarıngnı dative خانینگغە ḫanıngġa خانلارینگغە ḫanlarıngġa ablative خانینگدین ḫanıngdın خانلارینگدین ḫanlarıngdın locative خانینگدە ḫanıngda خانلارینگدە ḫanlarıngda third person singular singular plural nominative خانی ḫanı خانلاری ḫanları genitive خانینینگ ḫanınıng خانلارینینگ ḫanlarınıng definite accusative خانینی ḫanını خانلارینی ḫanlarını dative خانیغە ḫanıġa خانلاریغە ḫanlarıġa ablative خانیدین ḫanıdın خانلاریدین ḫanlarıdın locative خانیدە ḫanıda خانلاریدە ḫanlarıda first person plural singular plural nominative خانیمیز ḫanımız خانلاریمیز ḫanlarımız genitive خانیمیزنینگ ḫanımıznıng خانلاریمیزنینگ ḫanlarımıznıng definite accusative خانیمیزنی ḫanımıznı خانلاریمیزنی ḫanlarımıznı dative خانیمیزغە ḫanımızġa خانلاریمیزغە ḫanlarımızġa ablative خانیمیزدین ḫanımızdın خانلاریمیزدین ḫanlarımızdın locative خانیمیزدە ḫanımızda خانلاریمیزدە ḫanlarımızda second person plural* singular plural nominative خانینگیز ḫanıngız خانلارینگیز ḫanlarıngız خانینگلار ḫanınglar خانلارینگلار ḫanlarınglar genitive خانینگیزنینگ ḫanıngıznıng خانلارینگیزنینگ ḫanlarıngıznıng خانینگلارنینگ ḫanınglarnıng خانلارینگلارنینگ ḫanlarınglarnıng definite accusative خانینگیزنی ḫanıngıznı خانلارینگیزنی ḫanlarıngıznı خانینگلارنی ḫanınglarnı خانلارینگلارنی ḫanlarınglarnı dative خانینگیزغە ḫanıngızġa خانلارینگیزغە ḫanlarıngızġa خانینگلارغە ḫanınglarġa خانلارینگلارغە ḫanlarınglarġa ablative خانینگیزدین ḫanıngızdın خانلارینگیزدین ḫanlarıngızdın خانینگلاردین ḫanınglardın خانلارینگلاردین ḫanlarınglardın locative خانینگیزدە ḫanıngızda خانلارینگیزدە ḫanlarıngızda خانینگلاردە ḫanınglarda خانلارینگلاردە ḫanlarınglarda third person plural singular plural nominative خانلاری ḫanları خانلاری ḫanları خانی ḫanı خانلاری ḫanları genitive خانلارینینگ ḫanlarınıng خانلارینینگ ḫanlarınıng خانینینگ ḫanınıng خانلارینینگ ḫanlarınıng definite accusative خانلارینی ḫanlarını خانلارینی ḫanlarını خانینی ḫanınglarnı خانلارینی ḫanlarınglarnı dative خانلاریغە ḫanlarıġa خانلاریغە ḫanlarıġa خانیغە ḫanıġa خانلاریغە ḫanlarıġa ablative خانلاریدین ḫanlarıdın خانلاریدین ḫanlarıdın خانیدین ḫanıdın خانلاریدین ḫanlarıdın locative خانلاریدە ḫanlarıda خانلاریدە ḫanlarıda خانیدە ḫanıda خانلاریدە ḫanlarıda *second person singular forms are informal, for polite second person singular forms use second person plural forms

Further reading

• Bahawudun, Muhemmettursun; Gheyurani, Ghenizat; Qadir, Isma'il; Ehet, Ablimit (2002), “خان”, in چاغاتاي تىلىنىڭ ئىزاھلىق لۇغىتى [Explanatory Dictionary of the Chagatai Language]‎^[7] (in Uyghur), Shinjang Xelq Neshriyati, →ISBN, page 210

Ottoman Turkish

خان

خان

Etymology 1

From Persian خان (xân, “caravanserai”).

Noun

خان • (han) (plural خانلار (hanlar))

1. inn, caravanserai

Derived terms

• خانجی (hancı, “innkeeper”)

Descendants

• Turkish: han
• → Albanian: han
• → Aromanian: háne
• → Bulgarian: хан (han)
• → Greek: χάνι (cháni)
• → Hungarian: hán
• → Romanian: han
• → Serbo-Croatian:

  Cyrillic script: ха̑н

  Latin script: hȃn

Etymology 2

Inherited from Old Anatolian Turkish خان (ḫān), from Proto-Turkic *kagan. Compare Old Turkic 𐰴𐰍𐰣 (qaɣan), considered to be of non-Turkic Central Asian origin.

Noun

خان • (han)

1. khan

Descendants

• Turkish: han

References

• Поленаковиќ, Харалампие (2007), “817.”, in Зузана Тополињска, Петар Атанасов, editors, Турските елементи во ароманскиот [Turskite elementi vo aromanskiot]‎^[8], put into Macedonian from the author’s Serbo-Croatian Turski elementi u aromunskom dijalektu (1939, unpublished) by Веселинка Лаброска, Скопје: Македонска академија на науките и уметностите [Makedonska akademija na naukite i umetnostite], →ISBN, page 134
• Zenker, Julius Theodor (1876), “خان”, in Türkisch-arabisch-persisches Handwörterbuch, volume 2 (overall work in German and French), Leipzig: Wilhelm Engelmann, page 402

Persian

Pronunciation

Dari	خان
Iranian Persian
Tajik	хон

• (Classical Persian) IPA^(key): /ˈxaːn/

 

• (Dari, formal) IPA^(key): [xɑːn]

• (Dari, formal) IPA^(key): [xɑːn]
  • (Kabuli) IPA^(key): [xɑːn]
  • (Hazaragi) IPA^(key): [xɔːn]

• (Iran, formal) IPA^(key): [xɒːn]

• (Tajik, formal) IPA^(key): [χɔn]

Readings
Classical reading?	xān
Dari reading?	xān
Iranian reading?	xân
Tajik reading?	xon

Etymology 1

Borrowed from Turkic; first attested in Islamic lands in Karakhanid coinage from the 900s. See Old Turkic 𐰴𐰍𐰣 (qǧn¹ /⁠qaɣan⁠/) for more.

Noun

خان • (xân) (plural خان‌ها, or خوانین (xavânin))

1. Sir, Mister; a title attached after the name of a man, marking politeness and/or social distance.

   داریوش خان ― dâryuš xân ― Mister Daryoosh

2. (historical) khan (nomadic ruler); by extension:

   چنگیز خان ― čengiz xân ― Genghis Khan

   1. A Safavid provincial governor ranking between بیگلربیگی (beyglarbeygi, “governor-general”) and سلطان (soltân, “deputy governor”).
   2. In the Mughal and Qajar empires, an extremely common title used for any nobleman and courtier, even if not of nomadic background.
   3. The Ottoman emperor.

Usage notes

• As a suffix of politeness, آقا (âqâ) is more formal and خان (xân) is more informal. Nowadays, خان (xân) is sometimes used to express sarcasm, since آقا (âqâ) is more common in actually formal or polite contexts. Otherwise, it can be felt to be dated.

Derived terms

• خانی (xâni)

Related terms

• خانیت (xâniyat)

Descendants

• → Bengali: খান (khan)
• → Gujarati: ખાન (khān), ખાં (khā̃)
• → Hindustani:

  Hindi: ख़ान (xān)

  Urdu: خان (xān)

References

• Hayyim, Sulayman (1934), “خان”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim

Etymology 2

From Middle Persian [Book Pahlavi needed] (hʾn' /⁠xān⁠/, “house”). See خانه (xâne) for more.

Noun

خان • (xân) (plural خان‌ها, or خانات (xânât))

2. caravanserai

   Synonym: کاروانسرا (kârvânsarâ)

3. rifling (system of grooves in a rifled gun barrel or cannon)
4. (archaic) alternative form of خانه (xâne, “house”)

Descendants

• → Arabic: خَان (ḵān)
• → Ottoman Turkish: خان (han)
  • Turkish: han
  • → Albanian: han
  • → Aromanian: háne
  • → Bulgarian: хан (han)
  • → Greek: χάνι (cháni)
  • → Hungarian: hán
  • → Romanian: han
  • → Serbo-Croatian:

    Cyrillic script: ха̑н

    Latin script: hȃn

References

• Dehkhoda, Ali-Akbar (1931–), “خان”, in Dehkhoda Dictionary Institute, editors, Dehkhoda Dictionary (in Persian), Tehran: University of Tehran Press.
• MacKenzie, D. N. (1971), “xān”, in A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press, page 93

Punjabi

Noun

خان • (xān) m (Gurmukhi spelling ਖ਼ਾਨ)

1. khan

Proper noun

خان • (xān) m (Gurmukhi spelling ਖ਼ਾਨ)

1. a surname, Khan

Further reading

• Iqbal, Salah ud-Din (2002), “خان”, in vaḍḍī panjābī lughat‎ (in Punjabi), Lahore: عزیز پبلشرز [ʻazīz pabliśarz]

Sindhi

Etymology

Borrowed from Classical Persian خان (xān).

Pronunciation

• IPA^(key): [xɑnʊ]
• (Modern India) IPA^(key): [kʰɑnʊ]

Noun

خانُ • (xānu) m

1. khan

Derived terms

• خانيی
• خانِدانُ
• خانِسامانُ

Further reading

• Parmanand, Mewaram (1910), “خانُ”, in Sindhi-English Dictionary, Hyderabad, Sindh: The Sind Juvenile Co-operative Society
• “خان”, in Sindhi-English Dictionary, University of Chicago: Center for Language Engineering, Pakistan, 1866–1938

Urdu

Etymology

Borrowed from Classical Persian خان (xān).

Pronunciation

• (Standard Urdu) IPA^(key): /xɑːn/

Noun

خان • (xān) m (formal plural خانان (xānān) or خَوانِین (xavānīn), Hindi spelling ख़ान)

1. khan

Derived terms

• خانِیَت (xāniyat)

Proper noun

خان • (xān) ? (Hindi spelling ख़ान)

1. a surname, Khan

Uyghur

Noun

خان • (xan) (plural خانلار (xanlar))

1. khan