พระเจ้า

Thai

Etymology

พระ (prá, “an honorific for or term of address to gods, priests, royals, etc”, literally “divine; excellent; holy; sacred; etc”) +‎ เจ้า (jâao, “chief; lord; master; etc”).

Pronunciation

Orthographic		พระเจ้า b r a e t͡ɕ ˆ ā
Phonemic		พฺระ-จ้าว b ̥ r a – t͡ɕ ˆ ā w
Romanization	Paiboon	prá-jâao
	Royal Institute	phra-chao
(standard) IPA(key)		/pʰra˦˥.t͡ɕaːw˥˩/(R)

Noun

พระเจ้า • (prá-jâao)

1. buddha:
   1. (classifiers: ตน, พระองค์, องค์) person who has achieved a state of perfect enlightenment.
   2. (classifier: องค์) representation, as image, statue, etc, of a buddha.
      • กำสรวลศรีปราชญ์:

        พรายพรายพระธาตุเจ้า จยนจนนทร แจ่มแฮ ไตรโลกย์เลงคือโคม ค่ำเช้า พิหารรบยงบรร รุจิเรข เรืองแฮ ทุกแห่งห้องพระเจ้า น่งงเนือง

        praai praai prá tâat jâao · jiian jan · jɛ̀m hɛɛ · dtrai-lôok leng kʉʉ koom · kâm cháao · pí-hǎan rá-biiang ban · rú-jì rêek · rʉʉang hɛɛ · túk hɛ̀ng hɔ̂ng prá-jâao · nâng nʉʉang

        Sparklingly, Sparklingly, sacred reliquaries shone like shining moons. The Three Worlds saw these lights like the lamps that shone night and day. Splendid were temples enclosed by cloisters. In every room buddhas sat crowdedly.

2. (classifiers: พระองค์, องค์) high god.
3. (classifiers: ตน, รูป) priest.
4. (classifiers: ตน, พระองค์, องค์) monarch; royal person.
5. (of a god, priest, or royal person) (classifier: องค์) head; headhair.
6. an honorific for or term of address to gods, priests, royal persons, and their representations, as images, statues, etc.
   • ยวนพ่าย:
     • จุ่งพระยศพระเจ้า ร่อยกัลป์

       jùng prá yót prá-jâao · rɔ̂i gan

       May His Majesty's honour remain for hundred eons.

     • ขุกข่าวพระเจ้าเร้ง เรียบพล

       kùk kàao prá-jâao réeng · rîiap pon

       Suddenly, it became known that His Majesty had promptly organised his troops.

Usage notes

• The classifier ตน (dton) is archaic.

Interjection

พระเจ้า • (prá-jâao)

1. an exclamation of alarm, disbelief, pleasure, surprise, etc.