recido

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Italian[edit]

Verb[edit]

recido

  1. first-person singular present indicative of recidere

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

From re- +‎ cadō (fall).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

recidō (present infinitive recidere, perfect active reccidī or recidī, supine recāsum); third conjugation

  1. to fall back, return (especially of an evil)
  2. to recoil
  3. to fall upon, happen to
Conjugation[edit]
   Conjugation of recidō (third conjugation, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present recidō recidis recidit recidimus reciditis recidunt
imperfect recidēbam recidēbās recidēbat recidēbāmus recidēbātis recidēbant
future recidam recidēs recidet recidēmus recidētis recident
perfect reccidī,
recidī
reccidistī,
recidistī
reccidit,
recidit
reccidimus,
recidimus
reccidistis,
recidistis
reccidērunt,
reccidēre,
recidērunt,
recidēre
pluperfect reccideram,
recideram
recciderās,
reciderās
recciderat,
reciderat
recciderāmus,
reciderāmus
recciderātis,
reciderātis
recciderant,
reciderant
future perfect recciderō,
reciderō
reccideris,
recideris
recciderit,
reciderit
recciderimus,
reciderimus
reccideritis,
recideritis
recciderint,
reciderint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present recidam recidās recidat recidāmus recidātis recidant
imperfect reciderem reciderēs recideret reciderēmus reciderētis reciderent
perfect recciderim,
reciderim
recciderīs,
reciderīs
recciderit,
reciderit
recciderīmus,
reciderīmus
recciderītis,
reciderītis
recciderint,
reciderint
pluperfect reccidissem,
recidissem
reccidissēs,
recidissēs
reccidisset,
recidisset
reccidissēmus,
recidissēmus
reccidissētis,
recidissētis
reccidissent,
recidissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present recide recidite
future reciditō reciditō reciditōte reciduntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives recidere reccidisse,
recidisse
recāsūrum esse
participles recidēns recāsūrus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
recidendī recidendō recidendum recidendō recāsum recāsū
Derived terms[edit]
Related terms[edit]

Etymology 2[edit]

From re- +‎ caedō (cut, hew).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

recīdō (present infinitive recīdere, perfect active recīdī, supine recīsum); third conjugation

  1. to cut back, cut off
  2. to abridge, cut short
Conjugation[edit]
   Conjugation of recīdō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present recīdō recīdis recīdit recīdimus recīditis recīdunt
imperfect recīdēbam recīdēbās recīdēbat recīdēbāmus recīdēbātis recīdēbant
future recīdam recīdēs recīdet recīdēmus recīdētis recīdent
perfect recīdī recīdistī recīdit recīdimus recīdistis recīdērunt,
recīdēre
pluperfect recīderam recīderās recīderat recīderāmus recīderātis recīderant
future perfect recīderō recīderis recīderit recīderimus recīderitis recīderint
passive present recīdor recīderis,
recīdere
recīditur recīdimur recīdiminī recīduntur
imperfect recīdēbar recīdēbāris,
recīdēbāre
recīdēbātur recīdēbāmur recīdēbāminī recīdēbantur
future recīdar recīdēris,
recīdēre
recīdētur recīdēmur recīdēminī recīdentur
perfect recīsus + present active indicative of sum
pluperfect recīsus + imperfect active indicative of sum
future perfect recīsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present recīdam recīdās recīdat recīdāmus recīdātis recīdant
imperfect recīderem recīderēs recīderet recīderēmus recīderētis recīderent
perfect recīderim recīderīs recīderit recīderīmus recīderītis recīderint
pluperfect recīdissem recīdissēs recīdisset recīdissēmus recīdissētis recīdissent
passive present recīdar recīdāris,
recīdāre
recīdātur recīdāmur recīdāminī recīdantur
imperfect recīderer recīderēris,
recīderēre
recīderētur recīderēmur recīderēminī recīderentur
perfect recīsus + present active subjunctive of sum
pluperfect recīsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present recīde recīdite
future recīditō recīditō recīditōte recīduntō
passive present recīdere recīdiminī
future recīditor recīditor recīduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives recīdere recīdisse recīsūrum esse recīdī recīsum esse recīsum īrī
participles recīdēns recīsūrus recīsus recīdendus,
recīdundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
recīdendī recīdendō recīdendum recīdendō recīsum recīsū
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]
  • English: recision
  • Italian: recidere

References[edit]

  • recido”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • recido”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • recido in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.