concido

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

From con- +‎ cadō (fall).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

concidō (present infinitive concidere, perfect active concidī); third conjugation, no passive, no supine stem

  1. to fall down or together, tumble to the ground, collapse, break down, drop
  2. to fall down lifeless in combat, to be slaughtered or slain
    Synonym: cadō
  3. to fall down faint
  4. (figuratively) to lose strength or value; to be overthrown or defeated, fail; decay, perish, waste away, go to ruin
    Synonyms: cadō, senēscō, ēlanguēscō, languēscō, prōlābor, dēgenerō, dēsīdō
  5. (figuratively, of the wind) to subside, go down, fall
Conjugation[edit]
   Conjugation of concidō (third conjugation, no supine stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present concidō concidis concidit concidimus conciditis concidunt
imperfect concidēbam concidēbās concidēbat concidēbāmus concidēbātis concidēbant
future concidam concidēs concidet concidēmus concidētis concident
perfect concidī concidistī concidit concidimus concidistis concidērunt,
concidēre
pluperfect concideram conciderās conciderat conciderāmus conciderātis conciderant
future perfect conciderō concideris conciderit conciderimus concideritis conciderint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present concidam concidās concidat concidāmus concidātis concidant
imperfect conciderem conciderēs concideret conciderēmus conciderētis conciderent
perfect conciderim conciderīs conciderit conciderīmus conciderītis conciderint
pluperfect concidissem concidissēs concidisset concidissēmus concidissētis concidissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present concide concidite
future conciditō conciditō conciditōte conciduntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives concidere concidisse
participles concidēns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
concidendī concidendō concidendum concidendō
Related terms[edit]

Etymology 2[edit]

From con- +‎ caedō (cut; strike).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

concīdō (present infinitive concīdere, perfect active concīdī, supine concīsum); third conjugation

  1. to cut up, through, away or to pieces, break up
  2. (of a person's reputation) to ruin, destroy
  3. to cut to pieces, beat severely, cudgel soundly, thrash
  4. to cut to pieces in war, cut down, destroy, kill
    • c. 52 BCE, Julius Caesar, Commentarii de Bello Gallico 1.12:
      Eos impeditos et inopinantes adgressus magnam partem eorum concidit; reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt.
      Attacking them encumbered with baggage, and not expecting him, he cut to pieces a great part of them; the rest betook themselves to flight, and concealed themselves in the nearest woods.
  5. (figuratively, of discourse) to divide minutely, dismember, render feeble
  6. (figuratively, by word or deed) to strike down, ruin, destroy, annul
  7. (figuratively) to confute, deceive, cheat, defraud
Conjugation[edit]
   Conjugation of concīdō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present concīdō concīdis concīdit concīdimus concīditis concīdunt
imperfect concīdēbam concīdēbās concīdēbat concīdēbāmus concīdēbātis concīdēbant
future concīdam concīdēs concīdet concīdēmus concīdētis concīdent
perfect concīdī concīdistī concīdit concīdimus concīdistis concīdērunt,
concīdēre
pluperfect concīderam concīderās concīderat concīderāmus concīderātis concīderant
future perfect concīderō concīderis concīderit concīderimus concīderitis concīderint
passive present concīdor concīderis,
concīdere
concīditur concīdimur concīdiminī concīduntur
imperfect concīdēbar concīdēbāris,
concīdēbāre
concīdēbātur concīdēbāmur concīdēbāminī concīdēbantur
future concīdar concīdēris,
concīdēre
concīdētur concīdēmur concīdēminī concīdentur
perfect concīsus + present active indicative of sum
pluperfect concīsus + imperfect active indicative of sum
future perfect concīsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present concīdam concīdās concīdat concīdāmus concīdātis concīdant
imperfect concīderem concīderēs concīderet concīderēmus concīderētis concīderent
perfect concīderim concīderīs concīderit concīderīmus concīderītis concīderint
pluperfect concīdissem concīdissēs concīdisset concīdissēmus concīdissētis concīdissent
passive present concīdar concīdāris,
concīdāre
concīdātur concīdāmur concīdāminī concīdantur
imperfect concīderer concīderēris,
concīderēre
concīderētur concīderēmur concīderēminī concīderentur
perfect concīsus + present active subjunctive of sum
pluperfect concīsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present concīde concīdite
future concīditō concīditō concīditōte concīduntō
passive present concīdere concīdiminī
future concīditor concīditor concīduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives concīdere concīdisse concīsūrum esse concīdī concīsum esse concīsum īrī
participles concīdēns concīsūrus concīsus concīdendus,
concīdundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
concīdendī concīdendō concīdendum concīdendō concīsum concīsū
Derived terms[edit]
Related terms[edit]

References[edit]

  • concido”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • concido”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • concido in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) credit is going down: fides (vid. sect. IX. 10, note fides has six...) concidit