Jump to content

skara

From Wiktionary, the free dictionary
See also: Skara, skära, and skåra

Icelandic

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Old Norse skara (to rake, scrape), related to skera (to cut).

Verb

[edit]

skara (weak verb, third-person singular past indicative skaraði, supine skarað)

  1. (of a fire) to poke or stoke
    Skara í eldinn.
    To poke the fire.
    To stoke the fire.
Conjugation
[edit]
skara – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur skara
supine sagnbót skarað
present participle
skarandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég skara skaraði skari skaraði
þú skarar skaraðir skarir skaraðir
hann, hún, það skarar skaraði skari skaraði
plural við skörum sköruðum skörum sköruðum
þið skarið sköruðuð skarið sköruðuð
þeir, þær, þau skara sköruðu skari sköruðu
imperative boðháttur
singular þú skara (þú), skaraðu
plural þið skarið (þið), skariði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skarast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur skarast
supine sagnbót skarast
present participle
skarandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég skarast skaraðist skarist skaraðist
þú skarast skaraðist skarist skaraðist
hann, hún, það skarast skaraðist skarist skaraðist
plural við skörumst sköruðumst skörumst sköruðumst
þið skarist sköruðust skarist sköruðust
þeir, þær, þau skarast sköruðust skarist sköruðust
imperative boðháttur
singular þú skarast (þú), skarastu
plural þið skarist (þið), skaristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
skaraður sköruð skarað skaraðir skaraðar sköruð
accusative
(þolfall)
skaraðan skaraða skarað skaraða skaraðar sköruð
dative
(þágufall)
sköruðum skaraðri sköruðu sköruðum sköruðum sköruðum
genitive
(eignarfall)
skaraðs skaraðrar skaraðs skaraðra skaraðra skaraðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
skaraði skaraða skaraða sköruðu sköruðu sköruðu
accusative
(þolfall)
skaraða sköruðu skaraða sköruðu sköruðu sköruðu
dative
(þágufall)
skaraða sköruðu skaraða sköruðu sköruðu sköruðu
genitive
(eignarfall)
skaraða sköruðu skaraða sköruðu sköruðu sköruðu
Derived terms
[edit]

Etymology 2

[edit]

Noun

[edit]

skara

  1. indefinite accusative/dative/genitive singular of skari
  2. indefinite accusative/genitive plural of skari

Lithuanian

[edit]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

skarà f (plural skãros) stress pattern 4

  1. scarf, shawl

Declension

[edit]
Declension of skarà
singular
(vienaskaita)
plural
(daugiskaita)
nominative (vardininkas) skarà skãros
genitive (kilmininkas) skarõs skarų̃
dative (naudininkas) skãrai skaróms
accusative (galininkas) skãrą skaràs
instrumental (įnagininkas) skarà skaromi̇̀s
locative (vietininkas) skarojè skarosè
vocative (šauksmininkas) skãra skãros

References

[edit]
  • “skara” in Martsinkyavitshute, Victoria (1993), Hippocrene Concise Dictionary: Lithuanian-English/English-Lithuanian. New York: Hippocrene Books. →ISBN

Norwegian Bokmål

[edit]

Noun

[edit]

skara n

  1. definite plural of skar

Norwegian Nynorsk

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Old Norse skara.

Alternative forms

[edit]

Verb

[edit]

skara (present tense skarar, past tense skara, past participle skara, passive infinitive skarast, present participle skarande, imperative skara/skar)

  1. (transitive) to put or place in a dense row or crowd
  2. (intransitive) to congregate, walk together
  3. (ambitransitive) to gather and drop ashes upon embers
Usage notes
[edit]
  • This is a split infinitive verb.

Etymology 2

[edit]

From skar (snuff of a candle).

Alternative forms

[edit]

Verb

[edit]

skara (present tense skarar, past tense skara, past participle skara, passive infinitive skarast, present participle skarande, imperative skara/skar)

  1. to remove the snuff (i.e. the burnt part) of the wick
Usage notes
[edit]
  • This is a split infinitive verb.

Etymology 3

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

[edit]

skara n

  1. definite plural of skar

References

[edit]

Old Norse

[edit]

Etymology 1

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

[edit]

skara

  1. (transitive) to poke, rake
  2. (transitive) to cover closely
    skip skarat skǫldum
    a ship set with shields from stem to stern
Descendants
[edit]
  • Icelandic: skara
  • Norwegian Nynorsk: skara, skare (e-infinitive)

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

[edit]

skara

  1. accusative/dative/genitive singular indefinite of skari m
  2. accusative/genitive plural indefinite of skari m

Further reading

[edit]
  • Zoëga, Geir T. (1910) “skara”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Swedish

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse skǫr, from Proto-Germanic *skarō (division, portion).

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Noun

[edit]

skara c

  1. a group of people (physically or more abstractly together)
    en stor skara journalister
    a crowd of journalists

Declension

[edit]

References

[edit]

Anagrams

[edit]