houden

See also: Houden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch houden, from Old Dutch haldan, from Proto-Germanic *haldaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦɑu̯də(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: hou‧den
• Rhymes: -ɑu̯dən

Verb

houden

1. (transitive) to keep (in a particular state)

   Je moet je tanden goed schoon houden.

   You should keep your teeth properly clean.

   Ik kan mijn ogen niet meer open houden.

   I can't keep my eyes open anymore.

   Hou je handen thuis!

   Keep your hands off!

2. (transitive, of animals) to keep, to care for

   Ik wil graag varkens houden, maar dat mag niet.

   I would like to keep pigs, but I'm not allowed.

3. (clarification of this definition is needed) (transitive) to hold

   een gesprek houden

   to hold a conversation

4. (transitive) to hold, to have, to organise (an event)

   Ik hou morgen een feest, kom je ook?

   I'm having a party tomorrow, are you coming too?

   In Parijs werd in 2015 een belangrijke conferentie gehouden over het klimaat.

   In Paris, an important conference was held in 2015 about climate.

Inflection

Conjugation of houden (strong class 7, slightly irregular)
infinitive	houden
past singular	hield
past participle	gehouden
infinitive	houden
gerund	houden n
	present tense	past tense
1st person singular	hou, houd	hield
2nd person sing. (jij)	houdt	hield
2nd person sing. (u)	houdt	hield
2nd person sing. (gij)	houdt	hieldt
3rd person singular	houdt	hield
plural	houden	hielden
subjunctive sing.1	houde	hielde
subjunctive plur.1	houden	hielden
imperative sing.	hou, houd
imperative plur.1	houdt
participles	houdend	gehouden
1) Archaic.

Synonyms

• bewaren

Derived terms

• houden van
• houden voor
• aanhouden
• behouden
• bezighouden
• bijhouden
• bijeenhouden
• boekhouding
• huishouden
• inhouden
• onderhouden

• onhoudbaar
• ophouden
• bezighouden
• mishouden
• tegenhouden
• uithouden
• vasthouden
• volhouden
• zich bezighouden
• in de hand te houden

Descendants

• Afrikaans: hou

---

Middle Dutch

Etymology 1

From Old Dutch haldan, from Proto-Germanic *haldaną.

Verb

houden

1. to hold
2. to keep

Inflection

Strong class 7
Infinitive	houden
3rd sg. past	hielt
3rd pl. past	hielden
Past participle	houd
Infinitive	houden
In genitive	houdens
In dative	houdene
Indicative	Present	Past
1st singular	houde	hielt
2nd singular	houts, houdes	hielts, hieldes
3rd singular	hout, houdet	hielt
1st plural	houden	hielden
2nd plural	hout, houdet	hielt, hieldet
3rd plural	houden	hielden
Subjunctive	Present	Past
1st singular	houde	hielde
2nd singular	houts, houdes	hieldes
3rd singular	houde	hielde
1st plural	houden	hielden
2nd plural	hout, houdet	hieldet
3rd plural	houden	hielden
Imperative	Present
Singular	hout, houde
Plural	hout, houdet
	Present	Past
Participle	houdende	houd

Alternative forms

• halden, holden

Descendants

• Dutch: houden
  • Afrikaans: hou
• Limburgish: haaje

Etymology 2

Adjective

houden

1. Alternative spelling of ouden; inflection of out:
   1. masculine accusative/dative singular
   2. neuter dative singular
   3. dative plural

Further reading

• “houden (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “houden (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I