perturbo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: perturbó and perturbò

Esperanto[edit]

Etymology[edit]

perturbi (disturb) +‎ -o (action, result).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /perˈturbo/
  • Hyphenation: per‧tur‧bo

Noun[edit]

perturbo (accusative singular perturbon, plural perturboj, accusative plural perturbojn)

  1. disorder, disquiet, disturbance, interference, static, unrest
  2. perturbation (small change in any definable system)
  3. (medicine) disorder

Ido[edit]

Noun[edit]

perturbo (plural perturbi)

  1. perturbation (small change in any definable system)

Derived terms[edit]

Italian[edit]

Verb[edit]

perturbo

  1. first-person singular present indicative of perturbare

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

perturbō (present infinitive perturbāre, perfect active perturbāvī, supine perturbātum); first conjugation

  1. to confuse
  2. to disturb or perturb, trouble or alarm
    Synonyms: turbō, percieō, concieō, cieō, sollicitō, agitō, angō, concitō, disturbō, irrītō, stimulō, ēvertō, peragō, īnfestō, agō, moveō, versō, ūrō
    Antonym: cōnsōlor

Conjugation[edit]

   Conjugation of perturbō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present perturbō perturbās perturbat perturbāmus perturbātis perturbant
imperfect perturbābam perturbābās perturbābat perturbābāmus perturbābātis perturbābant
future perturbābō perturbābis perturbābit perturbābimus perturbābitis perturbābunt
perfect perturbāvī perturbāvistī perturbāvit perturbāvimus perturbāvistis perturbāvērunt,
perturbāvēre
pluperfect perturbāveram perturbāverās perturbāverat perturbāverāmus perturbāverātis perturbāverant
future perfect perturbāverō perturbāveris perturbāverit perturbāverimus perturbāveritis perturbāverint
passive present perturbor perturbāris,
perturbāre
perturbātur perturbāmur perturbāminī perturbantur
imperfect perturbābar perturbābāris,
perturbābāre
perturbābātur perturbābāmur perturbābāminī perturbābantur
future perturbābor perturbāberis,
perturbābere
perturbābitur perturbābimur perturbābiminī perturbābuntur
perfect perturbātus + present active indicative of sum
pluperfect perturbātus + imperfect active indicative of sum
future perfect perturbātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present perturbem perturbēs perturbet perturbēmus perturbētis perturbent
imperfect perturbārem perturbārēs perturbāret perturbārēmus perturbārētis perturbārent
perfect perturbāverim perturbāverīs perturbāverit perturbāverīmus perturbāverītis perturbāverint
pluperfect perturbāvissem perturbāvissēs perturbāvisset perturbāvissēmus perturbāvissētis perturbāvissent
passive present perturber perturbēris,
perturbēre
perturbētur perturbēmur perturbēminī perturbentur
imperfect perturbārer perturbārēris,
perturbārēre
perturbārētur perturbārēmur perturbārēminī perturbārentur
perfect perturbātus + present active subjunctive of sum
pluperfect perturbātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present perturbā perturbāte
future perturbātō perturbātō perturbātōte perturbantō
passive present perturbāre perturbāminī
future perturbātor perturbātor perturbantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives perturbāre perturbāvisse perturbātūrum esse perturbārī perturbātum esse perturbātum īrī
participles perturbāns perturbātūrus perturbātus perturbandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
perturbandī perturbandō perturbandum perturbandō perturbātum perturbātū

Descendants[edit]

References[edit]

  • perturbo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • perturbo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • perturbo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to be nervous, embarrassed: perturbari, permoveri
    • to upset a person: alicuius mentem turbare, conturbare, perturbare
    • to lose one's composure; to be disconcerted: perturbari (animo)
    • to throw the state into confusion: rem publicam perturbare

Portuguese[edit]

Verb[edit]

perturbo

  1. first-person singular present indicative of perturbar

Spanish[edit]

Verb[edit]

perturbo

  1. first-person singular present indicative of perturbar