กษัตริย์

Thai

Alternative forms

Alternative forms

• ^†กระษัตร (grà-sàt)
• ^†กระษัตริย์ (grà-sàt)
• ^†กษัตร (gà-sàt)
• ^†กษัตรา (grà-sàt-dtraa)
• ขัตติยะ

 

Etymology

From Sanskrit क्षत्रिय (kṣatriya, “kṣatriya: the ruling and military elite, being one of the four social classes in the society”). Compare Pali khattiya, from which Thai ขัตติยะ was derived. Cognate with Modern Khmer ក្សត្រិយ៍ (ksat).

Pronunciation

Orthographic		กษัตริย์ k ʂ ạ t r i y ʻ
Phonemic		กะ-สัด k a – s ạ ɗ
Romanization	Paiboon	gà-sàt
	Royal Institute	ka-sat
(standard) IPA(key)		/ka˨˩.sat̚˨˩/(R)

Noun

กษัตริย์ • (gà-sàt) (classifier องค์ or พระองค์ or ตน)

1. (Hinduism)
   1. kṣatriya: those who fight, the ruling and military elite, being one of the four social classes in the society, the other classes being พราหมณ์ (praam, “brāhmaṇa: those who pray”), แพศย์ (pɛ̂ɛt, “vaiśya: those who trade”), and ศูทร (sùut, “śūdra: those who work”).
   2. member of the kṣatriya social class.
2. (formally: พระมหา~) monarch.
3. (formally: พระมหา~) male monarch.
   • 1932, พระราชบัญญัติธรรมนูญการปกครองแผ่นดินสยามชั่วคราว พุทธศักราช ๒๔๗๕:

     มาตรา ๔ ผู้เป็นกษัตริย์ของประเทศ คือ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาประชาธิปกพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว การสืบมฤดกให้เป็นไปตามกฎมนเทียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ พ.ศ. ๒๔๖๗ และด้วยความเห็นชอบของสภาผู้แทนราษฎร

     mâat-dtraa · sìi · pûu bpen gà-sàt kɔ̌ɔng bprà-têet · kʉʉ · prá bàat sǒm-dèt prá bpà-rá-min má-hǎa bprà-chaa-tí-bpòk prá bpòk glâao jâao-yùu-hǔua · gaan-sʉ̀ʉp má-rʉ́-dòk hâi bpen-bpai dtaam gòt-mon-tiian-baan wâa-dûai gaan-sʉ̀ʉp râat-chá sǎn-dtà-dtì-wong · pút-tá-sàk-gà-ràat · sɔ̌ɔng-pan sìi-rɔ́ɔi hòk-sìp jèt · lɛ́ dûai kwaam-hěn-chɔ̂ɔp kɔ̌ɔng sà-paa-pûu-tɛɛn-râat-sà-dɔɔn

     Section 4 The person who is the king of the nation is Phrabāt Somdet Phra Paramin Mahā Prajadhipok Phra Pok Klāo Čhāoyūhūa. Succession [to the throne] shall be governed by the Palace Law on Succession, 2467 BE, and with the approval of the House of People's Representatives.

   • 1976, คำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ ๔๑ ลงวันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๑๙:

     มาตรา ๑๑๒ ผู้ใดหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ พระราชินี รัชทายาท หรือผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี

     mâat-dtraa · nʉ̀ng-rɔ́ɔi sìp sɔ̌ɔng · pûu-dai mìn-bprà-màat · duu-mìn · rʉ̌ʉ sà-dɛɛng kwaam-aa-kâat-mâat-ráai prá má-hǎa gà-sàt · prá raa-chí-nii · rát-chá-taa-yâat · rʉ̌ʉ pûu-sǎm-rèt-râat-chá-gaan-tɛɛn-prá-ong · dtɔ̂ng rá-waang-tôot jam-kúk dtâng-dtɛ̀ɛ sǎam bpii tʉ̌ng sìp hâa bpii

     Section 112 Anyone who defames, insults, or expresses rancour or ill will towards the king, queen, heir to the throne, or regent, shall be liable to imprisonment from three years to fifteen years.