ขุน

See also: ขน, ขึ้น, and ข้น

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		ขุน kʰ u n
Romanization	Paiboon	kǔn
	Royal Institute	khun
(standard) IPA(key)		/kʰun˩˩˦/(R)

Etymology 1

From Middle Chinese 君 (MC kjun). Cognate with Northern Thai ᨡᩩᩁ, Lao ຂຸນ (khun), Lü ᦃᦳᧃ (ẋun), Shan ၶုၼ် (khǔn), Tai Nüa ᥑᥧᥢᥴ (xún), Ahom 𑜁𑜤𑜃𑜫 (khun). Compare , Modern Khmer ខុន (khon) and ឃុន (khun).

Noun

ขุน • (kǔn)

1. (archaic) chief, lord, master, leader; ruler, administrator, person in authority, person in charge; monarch, sovereign; also used as an honorific.
   • พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาวชิราวุธ, พาหุงคำฉันท์:

     ขุนมารสหัสพหุพา หุวิชาวิชิตขลัง ขี่คีริเมขละประทัง คชเหี้ยมกระเหิมหาญ

     kǔn maan sà-hàt-sà pá-hù paa · hù wí-chaa wí-chít klǎng · kìi kii-rí-mee-kà-lá bprà-tang · ká-chá hîiam grà-hə̌əm hǎan

     The demon lord appears with a thousand arms and the magical power of victory, riding upon Girimehkala the fierce elephant.

2. (historical) the Thai noble rank above หมื่น (mʉ̀ʉn) and below หลวง (lǔuang); holder of this rank.
3. (chess) king.

Adjective

ขุน • (kǔn)

1. chief; leading; principal; main; major.
   • ขุนโจร

     kǔn joon

     Chief robber.

   • ขุนเขา

     kǔn kǎo

     Chief mountain.

   • ขุนน้ำ

     kǔn náam

     Main river.

See also

• (noble ranks) บรรดาศักดิ์ (ban-daa-sàk); สมเด็จเจ้าพระยา (sǒm-dèt-jâao-prá-yaa), เจ้าพระยา (jâao-prá-yaa), พระยา (prá-yaa), พระ (prá), หลวง (lǔuang), ขุน (kǔn), หมื่น (mʉ̀ʉn), พัน (pan), นาย (naai) ^{(Category: Thai noble ranks)}

Etymology 2

Verb

ขุน • (kǔn) (abstract noun การขุน)

1. (generally used of animals) to feed.
2. (generally used of animals) to fatten.