increpo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: increpó

Catalan[edit]

Verb[edit]

increpo

  1. first-person singular present indicative of increpar

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ crepō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

increpō (present infinitive increpāre, perfect active increpuī or increpāvī, supine increpitum or increpātum); first conjugation

  1. to rattle, twang or make a similar noise; to cause to give forth a sound, sound, resound
    • 8 CE, Ovid, Fasti 6.812:
      annuit Alcīdēs increpuitque lyram
      Alcides nodded assent and sounded [his] lyre.
      (Alcides: Alternate name for Hercules. The extant text of Ovid’s Fasti (poem) includes only the first six months of the Roman year; this is the final line for June.)
  2. to rebuke, chide, protest, complain
    Synonyms: obiūrgō, castīgō, accūsō, corripiō, incūsō, obloquor, exprobrō, arripiō, pulsō, acclāmō, inclāmō, animadverto, īnsector, reprehendō, arguō
  3. (poetic) to exhort, stimulate, urge
    Synonyms: sollicitor, perpello, eccito, instigo, instinguo, adhortor, excito, excio, cieo, molior, ago

Conjugation[edit]

   Conjugation of increpō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present increpō increpās increpat increpāmus increpātis increpant
imperfect increpābam increpābās increpābat increpābāmus increpābātis increpābant
future increpābō increpābis increpābit increpābimus increpābitis increpābunt
perfect increpuī,
increpāvī
increpuistī,
increpāvistī
increpuit,
increpāvit
increpuimus,
increpāvimus
increpuistis,
increpāvistis
increpuērunt,
increpuēre,
increpāvērunt,
increpāvēre
pluperfect increpueram,
increpāveram
increpuerās,
increpāverās
increpuerat,
increpāverat
increpuerāmus,
increpāverāmus
increpuerātis,
increpāverātis
increpuerant,
increpāverant
future perfect increpuerō,
increpāverō
increpueris,
increpāveris
increpuerit,
increpāverit
increpuerimus,
increpāverimus
increpueritis,
increpāveritis
increpuerint,
increpāverint
passive present increpor increpāris,
increpāre
increpātur increpāmur increpāminī increpantur
imperfect increpābar increpābāris,
increpābāre
increpābātur increpābāmur increpābāminī increpābantur
future increpābor increpāberis,
increpābere
increpābitur increpābimur increpābiminī increpābuntur
perfect increpitus or increpātus + present active indicative of sum
pluperfect increpitus or increpātus + imperfect active indicative of sum
future perfect increpitus or increpātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present increpem increpēs increpet increpēmus increpētis increpent
imperfect increpārem increpārēs increpāret increpārēmus increpārētis increpārent
perfect increpuerim,
increpāverim
increpuerīs,
increpāverīs
increpuerit,
increpāverit
increpuerīmus,
increpāverīmus
increpuerītis,
increpāverītis
increpuerint,
increpāverint
pluperfect increpuissem,
increpāvissem
increpuissēs,
increpāvissēs
increpuisset,
increpāvisset
increpuissēmus,
increpāvissēmus
increpuissētis,
increpāvissētis
increpuissent,
increpāvissent
passive present increper increpēris,
increpēre
increpētur increpēmur increpēminī increpentur
imperfect increpārer increpārēris,
increpārēre
increpārētur increpārēmur increpārēminī increpārentur
perfect increpitus or increpātus + present active subjunctive of sum
pluperfect increpitus or increpātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present increpā increpāte
future increpātō increpātō increpātōte increpantō
passive present increpāre increpāminī
future increpātor increpātor increpantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives increpāre increpuisse,
increpāvisse
increpitūrum esse,
increpātūrum esse
increpārī increpitum esse,
increpātum esse
increpitum īrī,
increpātum īrī
participles increpāns increpitūrus,
increpātūrus
increpitus,
increpātus
increpandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
increpandī increpandō increpandum increpandō increpitum,
increpātum
increpitū,
increpātū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Catalan: increpar
  • English: increpate
  • Spanish: increpar

References[edit]

  • increpo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • increpo in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • increpo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • increpo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /inˈkɾepo/ [ĩŋˈkɾe.po]
  • Rhymes: -epo
  • Syllabification: in‧cre‧po

Verb[edit]

increpo

  1. first-person singular present indicative of increpar