kijken

Dutch

Alternative forms

• kieken (colloquial)

Etymology

From Middle Dutch kiken, from Old Dutch *kīkan, from Proto-West Germanic *kīkan, from Proto-Germanic *kīkaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɛi̯kə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: kij‧ken
• Rhymes: -ɛi̯kən

Verb

kijken

1. (intransitive) to look [+ naar (object) = at]
2. (transitive) to watch (e.g. a film), to observe

Inflection

Inflection of kijken (strong class 1)
infinitive	kijken
past singular	keek
past participle	gekeken
infinitive	kijken
gerund	kijken n
	present tense	past tense
1st person singular	kijk	keek
2nd person sing. (jij)	kijkt	keek
2nd person sing. (u)	kijkt	keek
2nd person sing. (gij)	kijkt	keekt
3rd person singular	kijkt	keek
plural	kijken	keken
subjunctive sing.1	kijke	keke
subjunctive plur.1	kijken	keken
imperative sing.	kijk
imperative plur.1	kijkt
participles	kijkend	gekeken
1) Archaic.

Derived terms

• aankijken
• achteromkijken
• afkijken
• bekijken
• binnenkijken
• buitenkijken
• doorkijken
• inkijken
• kiekeboe
• kijkdag
• kijkhut
• meekijken
• miskijken
• nakijken
• neerkijken
• omhoogkijken
• omkijken
• omlaagkijken
• opkijken
• opzijkijken
• overkijken
• rondkijken
• scheelkijken
• terugkijken
• toekijken
• uitkijken
• verkijken
• vooruitkijken
• wegkijken

Descendants

• Berbice Creole Dutch: kiki
• Jersey Dutch: kāike
• Negerhollands: ke, kik, ki
• Skepi Creole Dutch: kika, keka, keika