reka

Definition from Wiktionary, the free dictionary
Jump to: navigation, search
See also: rekă, ręka, rěka, and řeka

Faroese[edit]

Etymology[edit]

From Old Norse vreka (the v had disappeared already in later Old West Norse).

Verb[edit]

at reka (third person singular past indicative rak, third person plural past indicative róku, supine rikið)

  1. to drive, to drift

Conjugation[edit]

   Conjugation of reka
reka, v-56
number singular plural
person first second third all
Indicative eg tú hann / hon
tað		 vit, tit,
teir / tær / tey
tygum
Present reki rekur rekur reka
Past rak rakst rak róku
Imperative tú tit
Present — rek ! — rekið !
Infinitive reka
Pres. part. rekandi
Past part. a26 rikin
Supine rikið

Icelandic[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

From Old Norse vreka (the v had disappeared already in later Old West Norse), from Proto-Germanic *wrekaną.

Verb[edit]

reka (strong verb, third-person singular past indicative rak, third-person plural past indicative ráku, supine rekið)

  1. to drive (forward or away)
  2. to run (a farm, business, etc.)
  3. coerce, drive (someone to do something)
  4. to hammer, hit (iron)
  5. (impersonal) to cause to drift
    Bátinn (acc.) rak út á haf.
    The boat drifted out to sea.
Conjugation[edit]
reka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að reka
supine
(sagnbót)		 rekið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rekandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rek við rekum present
(nútíð)		 ég reki við rekum
þú rekur þið rekið þú rekir þið rekið
hann, hún, það rekur þeir, þær, þau reka hann, hún, það reki þeir, þær, þau reki
past
(þátíð)		 ég rak við rákum past
(þátíð)		 ég ræki við rækjum
þú rakst þið rákuð þú rækir þið rækjuð
hann, hún, það rak þeir, þær, þau ráku hann, hún, það ræki þeir, þær, þau rækju
imperative
(boðháttur)		 rek (þú) rekið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rektu rekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rekast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rekast
supine
(sagnbót)		 rekist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rekandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rekst við rekumst present
(nútíð)		 ég rekist við rekumst
þú rekst þið rekist þú rekist þið rekist
hann, hún, það rekst þeir, þær, þau rekast hann, hún, það rekist þeir, þær, þau rekist
past
(þátíð)		 ég rakst við rákumst past
(þátíð)		 ég rækist við rækjumst
þú rakst þið rákust þú rækist þið rækjust
hann, hún, það rakst þeir, þær, þau rákust hann, hún, það rækist þeir, þær, þau rækjust
imperative
(boðháttur)		 rekst (þú) rekist (þið)
Forms with appended personal pronoun
rekstu rekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rekinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rekinn rekin rekið reknir reknar rekin
accusative
(þolfall)		 rekinn rekna rekið rekna reknar rekin
dative
(þágufall)		 reknum rekinni reknu reknum reknum reknum
genitive
(eignarfall)		 rekins rekinnar rekins rekinna rekinna rekinna
weak declension
(veik beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rekni rekna rekna reknu reknu reknu
accusative
(þolfall)		 rekna reknu rekna reknu reknu reknu
dative
(þágufall)		 rekna reknu rekna reknu reknu reknu
genitive
(eignarfall)		 rekna reknu rekna reknu reknu reknu
Derived terms[edit]

Etymology 2[edit]

From Old Norse reka.

Noun[edit]

reka f (genitive singular reku, nominative plural rekur)

  1. shovel
Declension[edit]
declension of reka
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative reka rekan rekur rekurnar
accusative reku rekuna rekur rekurnar
dative reku rekunni rekum rekunum
genitive reku rekunnar reka/rekna rekanna/reknanna
Synonyms[edit]

Maori[edit]

Adjective[edit]

reka

  1. nice

Old Norse[edit]

Etymology 1[edit]

From Proto-Germanic *rekǭ, whence also Old Saxon reka, Old High German recho. Also related to Old English raca, racu.

Noun[edit]

reka f

  1. shovel
Descendants[edit]

Etymology 2[edit]

From earlier vreka, from Proto-Germanic *wrekaną.

Verb[edit]

reka

  1. to drive
Descendants[edit]

See vreka.

References[edit]

Serbo-Croatian[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Slavic *rěka, from Proto-Indo-European *(H)rey- (“to flow”).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /rěːka/
  • audio
    		(file)
  • Hyphenation: re‧ka

Noun[edit]

réka f (Cyrillic spelling ре́ка)

  1. a river

Declension[edit]

    declension of reka
singular plural
nominative reka reke
genitive reke reka
dative reci rekama
accusative reku reke
vocative reko reke
locative reci rekama
instrumental rekom rekama

Derived terms[edit]

Slovene[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Slavic *rěka.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

réka f (genitive réke, nominative plural réke)

  1. (geography) river

Declension[edit]

Declension of réka (feminine, a-stem)
singular dual plural
nominative réka réki réke
accusative réko réki réke
genitive réke rék rék
dative réki rékama rékam
locative réki rékah rékah
instrumental réko rékama rékami

Tswana[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

go rêka (perfect rekile)

  1. to buy
Retrieved from "http://en.wiktionary.org/w/index.php?title=reka&oldid=30807230"