reka

See also: Réka, rekă, rěka, řeka, ręka, ręką, and Řeka

Faroese

Etymology

From Old Norse vreka (the v had disappeared already in later Old West Norse).

Verb

reka (third person singular past indicative rak, third person plural past indicative róku, supine rikið)

1. to drive, to drift

Conjugation

   Conjugation of reka

v-56
infinitive	reka
present participle	rekandi
past participle a26	rikin
supine	rikið
number	singular			plural
person	first	second	third	all
indicative	eg	tú	hann/hon/tað	vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present	reki	rekur	rekur	reka
past	rak	rakst	rak	róku
imperative	–	tú	–	tit
present	—	rek!	—	rekið!

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɛːka/

  Rhymes: -ɛːka

Etymology 1

From Old Norse vreka (the v had disappeared already in later Old West Norse), from Proto-Germanic *wrekaną.

Verb

reka (strong verb, third-person singular past indicative rak, third-person plural past indicative ráku, supine rekið)

1. to drive (forward or away)
2. to run (a farm, business, etc.)
3. coerce, drive (someone to do something)
4. to hammer, hit (iron)
5. (impersonal) to cause to drift

   Bátinn (acc.) rak út á haf.

   The boat drifted out to sea.

Conjugation

reka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að reka
supine (sagnbót)		rekið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rekandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rek	við rekum	present (nútíð)	ég reki	við rekum
	þú rekur	þið rekið		þú rekir	þið rekið
	hann, hún, það rekur	þeir, þær, þau reka		hann, hún, það reki	þeir, þær, þau reki
past (þátíð)	ég rak	við rákum	past (þátíð)	ég ræki	við rækjum
	þú rakst	þið rákuð		þú rækir	þið rækjuð
	hann, hún, það rak	þeir, þær, þau ráku		hann, hún, það ræki	þeir, þær, þau rækju
imperative (boðháttur)	rek (þú)	rekið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rektu	rekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rekast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rekast
supine (sagnbót)		rekist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rekandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rekst	við rekumst	present (nútíð)	ég rekist	við rekumst
	þú rekst	þið rekist		þú rekist	þið rekist
	hann, hún, það rekst	þeir, þær, þau rekast		hann, hún, það rekist	þeir, þær, þau rekist
past (þátíð)	ég rakst	við rákumst	past (þátíð)	ég rækist	við rækjumst
	þú rakst	þið rákust		þú rækist	þið rækjust
	hann, hún, það rakst	þeir, þær, þau rákust		hann, hún, það rækist	þeir, þær, þau rækjust
imperative (boðháttur)	rekst (þú)	rekist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rekstu	rekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rekinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rekinn	rekin	rekið		reknir	reknar	rekin
accusative (þolfall)	rekinn	rekna	rekið		rekna	reknar	rekin
dative (þágufall)	reknum	rekinni	reknu		reknum	reknum	reknum
genitive (eignarfall)	rekins	rekinnar	rekins		rekinna	rekinna	rekinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rekni	rekna	rekna		reknu	reknu	reknu
accusative (þolfall)	rekna	reknu	rekna		reknu	reknu	reknu
dative (þágufall)	rekna	reknu	rekna		reknu	reknu	reknu
genitive (eignarfall)	rekna	reknu	rekna		reknu	reknu	reknu

Derived terms

Derived terms

• reka á burt
• reka á dyr
• reka á eftir
• reka áfram

• reka augun í
• reka í gegn
• reka sig á
• rekast

• rekast á
• rekast í
• reka upp öskur
• reka úr sér tunguna

Etymology 2

From Old Norse reka.

Noun

reka f (genitive singular reku, nominative plural rekur)

1. shovel

Declension

declension of reka

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	reka	rekan	rekur	rekurnar
accusative	reku	rekuna	rekur	rekurnar
dative	reku	rekunni	rekum	rekunum
genitive	reku	rekunnar	reka/rekna	rekanna/reknanna

Synonyms

• skófla

---

Maori

Adjective

reka

1. nice

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• reken m

Noun

reka f

1. definite feminine singular of reke

---

Norwegian Nynorsk

Noun

reka f

1. definite singular of reke

---

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *rekǭ, whence also Old Saxon reka, Old High German recho. Also related to Old English raca, racu.

Noun

reka f

1. shovel

Descendants

• Icelandic: reka
• Norwegian: reka, reke

Etymology 2

From earlier vreka, from Proto-Germanic *wrekaną.

Verb

reka

1. to drive

Descendants

See vreka.

References

• reka in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.

---

Serbo-Croatian

Alternative forms

• (Ijekavian): rijéka

Etymology

From Proto-Slavic *rěka, from Proto-Indo-European *(H)rey- (“to flow”).

Pronunciation

• IPA^(key): /rěːka/

• audio

  (file)

• Hyphenation: re‧ka

Noun

réka f (Cyrillic spelling ре́ка)

1. a river

Declension

Declension of reka

	singular	plural
nominative	reka	reke
genitive	reke	reka
dative	reci	rekama
accusative	reku	reke
vocative	reko	reke
locative	reci	rekama
instrumental	rekom	rekama

Derived terms

• rèčica
• rèčina
• rȇčnī

---

Slovene

Etymology

From Proto-Slavic *rěka.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrèːka/
• Tonal orthography: rẹ́ka

Noun

réka f (genitive réke, nominative plural réke)

1. (geography) river

Declension

Declension of réka (feminine, a-stem)

	singular	dual	plural
nominative	réka	réki	réke
accusative	réko	réki	réke
genitive	réke	rék	rék
dative	réki	rékama	rékam
locative	réki	rékah	rékah
instrumental	réko	rékama	rékami

---

Tswana

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɛ́.kà/

Verb

go rêka (perfect rekile)

1. to buy