भारत

See also: भुरति, भरति, भ्राता, भारती, and भ्रातृ

Hindi

भारत

Etymology

Borrowed from Sanskrit भारत (bhā́rata).

Pronunciation

• (Delhi Hindi) IPA^(key): /bʱɑː.ɾət̪/, [bʱäː.ɾət̪]

Proper noun

भारत • (bhārat) m (Urdu spelling بھارت‎)

1. India (a country in South Asia)

   Synonyms: इंडिया (iṇḍiyā), हिंदुस्तान (hindustān), भारतवर्ष (bhāratvarṣ)

   Hypernyms: एशिया (eśiyā), दक्षिण एशिया (dakṣiṇ eśiyā)

Declension

Declension of भारत (sg-only masc cons-stem)

	singular
direct	भारत bhārat
oblique	भारत bhārat
vocative	भारत bhārat

Derived terms

• भारतीय (bhārtīya)
• भारवर्ष (bhārvarṣ)

Descendants

• → English: Bharat
• → Esperanto: Barato
• → Portuguese: Bharat

References

• McGregor, Ronald Stuart (1993) , “भारत”, in The Oxford Hindi-English Dictionary, London: Oxford University Press.

---

Konkani

Proper noun

भारत • (bhārat) (Latin script Bharot, Kannada script ?)

1. India (a country in South Asia)

---

Marathi

Etymology

Borrowed from Sanskrit भारत (bhā́rata). Compare Old Marathi 𑘥𑘨𑘝 (bharata), 𑘥𑘰𑘨𑘝 (bhārata), 𑘥𑘰𑘨𑘞 (bhāratha).

Pronunciation

• IPA^(key): /bʱa.ɾət̪/

Proper noun

भारत • (bhārat) m

1. India (a country in South Asia)

   Synonyms: इंडिया (iṇḍiyā), हिंदुस्थान (hindusthān)

   Hypernyms: एशिया (eśiyā), दक्षिण एशिया (dakṣiṇ eśiyā)

Derived terms

• भारतीय (bhārtīy)

References

• Berntsen, Maxine, “भारत”, in A Basic Marathi-English Dictionary, New Delhi: American Institute of Indian Studies, 1982-1983.
• Molesworth, James Thomas, “भारत”, in A dictionary, Marathi and English, Bombay: Printed for government at the Bombay Education Society's Press, 1857.
• Date, Yasavanta Ramakrshna (1932-1950) , “भारत”, in Maharashtra Sabdakosa (in Marathi), Pune: Maharashtra Kosamandala.

---

Nepali

Pronunciation

• IPA^(key): /bʱarʌt̪/, [bʱä̤ɾʌt̪]

Proper noun

भारत • (bhārat)

1. India (a country in South Asia)

Declension

Declension of भारत
	Singular
nominative	भारत (bhārat)
accusative	भारतलाई (bhāratlāī)
instrumental	भारतले (bhāratle)
dative	भारतलाई (bhāratlāī)
ablative	भारतबाट (bhāratbāṭa)
genitive	भारतको (bhāratko)
locative	भारतमा (bhāratmā)
Notes: -को (-ko) becomes: -का (-kā) when followed by a plural noun. -की (-kī) when followed by a feminine noun.

---

Sanskrit

Alternative scripts

Alternative scripts

• ᬪᬵᬭᬢ (Balinese script)
• ভাৰত (Assamese script)
• ভারত (Bengali script)
• 𑰥𑰯𑰨𑰝 (Bhaiksuki script)
• 𑀪𑀸𑀭𑀢 (Brahmi script)
• 𑌭𑌾𑌰𑌤 (Grantha script)
• ભારત (Gujarati script)
• ꦨꦴꦫꦠ (Javanese script)
• ភារត (Khmer script)
• ಭಾರತ (Kannada script)
• ຠາຣຕ (Lao script)
• 𑘥𑘰𑘨𑘝 (Modi script)
• ဘာရတ (Burmese script)
• 𑐨𑐵𑐬𑐟 (Newa script)
• ଭାରତ (Oriya script)
• ꢩꢵꢬꢡ (Saurashtra script)
• 𑆨𑆳𑆫𑆠 (Sharada script)
• 𑖥𑖯𑖨𑖝 (Siddham script)
• భారత (Telugu script)
• ภารต (Thai script)
• བྷཱརཏ (Tibetan script)
• 𑒦𑒰𑒩𑒞 (Tirhuta script)

Etymology

Vṛddhi derivative of भरत (bharata).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /bʱɑ́ː.ɾɐ.t̪ɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈbʱɑː.ɾɐ.t̪ɐ/

Adjective

भारत • (bhā́rata)

1. descended from भरत (bharata) or the Bhāratas (applied to Agni either "sprung from the priests called Bharatas" or "bearer of the oblation")
2. belonging or relating to the Bharatas
   1. (with युद्ध (yuddhá), संग्राम (saṃgrāma), समर (samará), समिति (samiti)) the war or battle of the bharatas
   2. (with or scil. आख्यान (ākhyāna) with इतिहास (itihāsa) and कथा (kathā)) the story of the Bharatas, the history or narrative of their war
   3. (with or scil. मण्डल (máṇḍala) or वर्ष (varṣá)) "king Bharatas's realm" i.e. India
3. inhabiting भरतवर्ष (bharata-varṣa) i.e. India; Indic

Declension

Masculine a-stem declension of भारत (bhā́rata)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भारतः bhā́rataḥ	भारतौ bhā́ratau	भारताः / भारतासः¹ bhā́ratāḥ / bhā́ratāsaḥ¹
Vocative	भारत bhā́rata	भारतौ bhā́ratau	भारताः / भारतासः¹ bhā́ratāḥ / bhā́ratāsaḥ¹
Accusative	भारतम् bhā́ratam	भारतौ bhā́ratau	भारतान् bhā́ratān
Instrumental	भारतेन bhā́ratena	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतैः / भारतेभिः¹ bhā́rataiḥ / bhā́ratebhiḥ¹
Dative	भारताय bhā́ratāya	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतेभ्यः bhā́ratebhyaḥ
Ablative	भारतात् bhā́ratāt	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतेभ्यः bhā́ratebhyaḥ
Genitive	भारतस्य bhā́ratasya	भारतयोः bhā́ratayoḥ	भारतानाम् bhā́ratānām
Locative	भारते bhā́rate	भारतयोः bhā́ratayoḥ	भारतेषु bhā́rateṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ī-stem declension of भारती (bhā́ratī)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भारती bhā́ratī	भारत्यौ / भारती¹ bhā́ratyau / bhā́ratī¹	भारत्यः / भारतीः¹ bhā́ratyaḥ / bhā́ratīḥ¹
Vocative	भारति bhā́rati	भारत्यौ / भारती¹ bhā́ratyau / bhā́ratī¹	भारत्यः / भारतीः¹ bhā́ratyaḥ / bhā́ratīḥ¹
Accusative	भारतीम् bhā́ratīm	भारत्यौ / भारती¹ bhā́ratyau / bhā́ratī¹	भारतीः bhā́ratīḥ
Instrumental	भारत्या bhā́ratyā	भारतीभ्याम् bhā́ratībhyām	भारतीभिः bhā́ratībhiḥ
Dative	भारत्यै bhā́ratyai	भारतीभ्याम् bhā́ratībhyām	भारतीभ्यः bhā́ratībhyaḥ
Ablative	भारत्याः bhā́ratyāḥ	भारतीभ्याम् bhā́ratībhyām	भारतीभ्यः bhā́ratībhyaḥ
Genitive	भारत्याः bhā́ratyāḥ	भारत्योः bhā́ratyoḥ	भारतीनाम् bhā́ratīnām
Locative	भारत्याम् bhā́ratyām	भारत्योः bhā́ratyoḥ	भारतीषु bhā́ratīṣu
Notes	¹Vedic

Neuter a-stem declension of भारत (bhā́rata)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भारतम् bhā́ratam	भारते bhā́rate	भारतानि / भारता¹ bhā́ratāni / bhā́ratā¹
Vocative	भारत bhā́rata	भारते bhā́rate	भारतानि / भारता¹ bhā́ratāni / bhā́ratā¹
Accusative	भारतम् bhā́ratam	भारते bhā́rate	भारतानि / भारता¹ bhā́ratāni / bhā́ratā¹
Instrumental	भारतेन bhā́ratena	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतैः / भारतेभिः¹ bhā́rataiḥ / bhā́ratebhiḥ¹
Dative	भारताय bhā́ratāya	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतेभ्यः bhā́ratebhyaḥ
Ablative	भारतात् bhā́ratāt	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतेभ्यः bhā́ratebhyaḥ
Genitive	भारतस्य bhā́ratasya	भारतयोः bhā́ratayoḥ	भारतानाम् bhā́ratānām
Locative	भारते bhā́rate	भारतयोः bhā́ratayoḥ	भारतेषु bhā́rateṣu
Notes	¹Vedic

Noun

भारत • (bhā́rata) m

1. a descendant of Bharata (also in pl. for Bharatās)
2. (with अश्वमेध (aśva-medhá)), name of the author of Rigveda V, 27
3. (with देववात (deva-vāta) and देवश्रवस् (deva-śravas)), name of the authors of Rigveda III, 23
4. fire
5. an actor (compare भरत (bharata))
6. name of the sun shining on the south of मेरु (meru)

Declension

Masculine a-stem declension of भारत (bhā́rata)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भारतः bhā́rataḥ	भारतौ bhā́ratau	भारताः / भारतासः¹ bhā́ratāḥ / bhā́ratāsaḥ¹
Vocative	भारत bhā́rata	भारतौ bhā́ratau	भारताः / भारतासः¹ bhā́ratāḥ / bhā́ratāsaḥ¹
Accusative	भारतम् bhā́ratam	भारतौ bhā́ratau	भारतान् bhā́ratān
Instrumental	भारतेन bhā́ratena	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतैः / भारतेभिः¹ bhā́rataiḥ / bhā́ratebhiḥ¹
Dative	भारताय bhā́ratāya	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतेभ्यः bhā́ratebhyaḥ
Ablative	भारतात् bhā́ratāt	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतेभ्यः bhā́ratebhyaḥ
Genitive	भारतस्य bhā́ratasya	भारतयोः bhā́ratayoḥ	भारतानाम् bhā́ratānām
Locative	भारते bhā́rate	भारतयोः bhā́ratayoḥ	भारतेषु bhā́rateṣu
Notes	¹Vedic

Noun

भारत • (bhā́rata) n

1. the land of Bharatas i.e. India (compare above)
2. the story of the Bharatas and their wars (sometimes identified with the महाभारत (mahā-bhārata), and sometimes distinguished from it)
3. (with सरस् (sáras)) name of a lake

Declension

Neuter a-stem declension of भारत (bhā́rata)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भारतम् bhā́ratam	भारते bhā́rate	भारतानि / भारता¹ bhā́ratāni / bhā́ratā¹
Vocative	भारत bhā́rata	भारते bhā́rate	भारतानि / भारता¹ bhā́ratāni / bhā́ratā¹
Accusative	भारतम् bhā́ratam	भारते bhā́rate	भारतानि / भारता¹ bhā́ratāni / bhā́ratā¹
Instrumental	भारतेन bhā́ratena	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतैः / भारतेभिः¹ bhā́rataiḥ / bhā́ratebhiḥ¹
Dative	भारताय bhā́ratāya	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतेभ्यः bhā́ratebhyaḥ
Ablative	भारतात् bhā́ratāt	भारताभ्याम् bhā́ratābhyām	भारतेभ्यः bhā́ratebhyaḥ
Genitive	भारतस्य bhā́ratasya	भारतयोः bhā́ratayoḥ	भारतानाम् bhā́ratānām
Locative	भारते bhā́rate	भारतयोः bhā́ratayoḥ	भारतेषु bhā́rateṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• → Assamese: ভাৰত (bharot)
• → Bengali: ভারত (bharôt)
• → Gujarati: ભારત (bhārat)
• → Hindi: भारत (bhārat)
• → Old Marathi:

  Devanagari: भरत (bharata), भारत (bhārata), भारथ (bhāratha)

  Modi: 𑘥𑘨𑘝 (bharata), 𑘥𑘰𑘨𑘝 (bhārata), 𑘥𑘰𑘨𑘞 (bhāratha)

  • → Marathi: भारत (bhārat)
• → Kannada: ಭಾರತ (bhārata)
• → Oriya: ଭାରତ (bharôtô)
• → Tamil: பாரதம் (pāratam)

References

• Monier Williams (1899) , “भारत”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0753, column 1.