signo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: signó

Catalan[edit]

Verb[edit]

signo

  1. first-person singular present indicative of signar

Esperanto[edit]

Etymology[edit]

Common Romance, from Latin signum.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈsiɡno]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -iɡno
  • Hyphenation: sig‧no

Noun[edit]

signo (accusative singular signon, plural signoj, accusative plural signojn)

  1. sign, signal
  2. character, mark

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Ido[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Esperanto signoEnglish signFrench signeItalian segnoSpanish signo.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

signo (plural signi)

  1. sign (natural or artificial), mark (indication)

Derived terms[edit]

Interlingua[edit]

Noun[edit]

signo (plural signos)

  1. sign

Latin[edit]

Etymology[edit]

From signum (mark) +‎ .

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

signō (present infinitive signāre, perfect active signāvī, supine signātum); first conjugation

  1. to mark, sign
  2. to seal, stamp
  3. to statue
  4. (figuratively) to point out, to indicate, to express, to designate

Conjugation[edit]

   Conjugation of signō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present signō signās signat signāmus signātis signant
imperfect signābam signābās signābat signābāmus signābātis signābant
future signābō signābis signābit signābimus signābitis signābunt
perfect signāvī signāvistī signāvit signāvimus signāvistis signāvērunt,
signāvēre
pluperfect signāveram signāverās signāverat signāverāmus signāverātis signāverant
future perfect signāverō signāveris signāverit signāverimus signāveritis signāverint
passive present signor signāris,
signāre
signātur signāmur signāminī signantur
imperfect signābar signābāris,
signābāre
signābātur signābāmur signābāminī signābantur
future signābor signāberis,
signābere
signābitur signābimur signābiminī signābuntur
perfect signātus + present active indicative of sum
pluperfect signātus + imperfect active indicative of sum
future perfect signātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present signem signēs signet signēmus signētis signent
imperfect signārem signārēs signāret signārēmus signārētis signārent
perfect signāverim signāverīs signāverit signāverīmus signāverītis signāverint
pluperfect signāvissem signāvissēs signāvisset signāvissēmus signāvissētis signāvissent
passive present signer signēris,
signēre
signētur signēmur signēminī signentur
imperfect signārer signārēris,
signārēre
signārētur signārēmur signārēminī signārentur
perfect signātus + present active subjunctive of sum
pluperfect signātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present signā signāte
future signātō signātō signātōte signantō
passive present signāre signāminī
future signātor signātor signantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives signāre signāvisse signātūrum esse signārī signātum esse signātum īrī
participles signāns signātūrus signātus signandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
signandī signandō signandum signandō signātum signātū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

Noun[edit]

signō n

  1. dative/ablative singular of signum (sign)

References[edit]

  • signo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • signo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • signo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to seal, fasten a letter: epistulam signare, obsignare
    • (ambiguous) statues and pictures: signa et tabulae (pictae)
    • (ambiguous) to begin the march, break up the camp: signa ferre, tollere
    • (ambiguous) to deviate, change the direction: signa convertere (B. G. 1. 25)
    • (ambiguous) to follow the standards: signa sequi (opp. a signis discedere, signa relinquere)
    • (ambiguous) to pluck up the standards out of the ground (to begin the march): signa convellere (vid. sect. XVI. 6, note signa...)
    • (ambiguous) to attack the enemy: signa inferre in hostem
    • (ambiguous) to come to close quarters: signa conferre cum hoste
    • (ambiguous) the retreat is sounded: signa receptui canunt
  • signo in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016

Portuguese[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin signum. Compare the doublets sino, senho, and senha.

Pronunciation[edit]

 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈsi.ɡi.nu/, /ˈsiɡ.nu/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈsiɡ.no/, /ˈsi.ɡi.no/

  • Hyphenation: sig‧no

Noun[edit]

signo m (plural signos)

  1. zodiac sign

Further reading[edit]

  • signo” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈsiɡno/ [ˈsiɣ̞.no]
  • Rhymes: -iɡno
  • Syllabification: sig‧no

Etymology 1[edit]

Borrowed from Latin signum. Compare sino, seña and señal.

Noun[edit]

signo m (plural signos)

  1. sign, indication
  2. Clipping of signo zodiacal (zodiac sign)
Derived terms[edit]

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb[edit]

signo

  1. first-person singular present indicative of signar

Further reading[edit]

Tagalog[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Spanish signo. Doublet of signos.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈsiɡno/, [ˈsiɡ.no]
  • Hyphenation: sig‧no

Noun[edit]

signo (Baybayin spelling ᜐᜒᜄ᜔ᜈᜓ)

  1. sign; emblem; symbol
    Synonyms: sagisag, tanda, simbolo

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

References[edit]

  • signo”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018