summa

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by NadandoBot (talk | contribs) as of 06:18, 24 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: Summa

English

Etymology

From Latin summa.

Noun

summa (plural summas or summae)

  1. A comprehensive summary of, or treatise on a subject, especially theology or philosophy.

Anagrams


Finnish

Template:Finnish index

Etymology

From Latin summa.

Noun

summa

  1. sum (result of addition)
  2. amount (especially of money)

Declension

Inflection of summa (Kotus type 10/koira, no gradation)
nominative summa summat
genitive summan summien
partitive summaa summia
illative summaan summiin
singular plural
nominative summa summat
accusative nom. summa summat
gen. summan
genitive summan summien
summainrare
partitive summaa summia
inessive summassa summissa
elative summasta summista
illative summaan summiin
adessive summalla summilla
ablative summalta summilta
allative summalle summille
essive summana summina
translative summaksi summiksi
abessive summatta summitta
instructive summin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of summa (Kotus type 10/koira, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative summani summani
accusative nom. summani summani
gen. summani
genitive summani summieni
summainirare
partitive summaani summiani
inessive summassani summissani
elative summastani summistani
illative summaani summiini
adessive summallani summillani
ablative summaltani summiltani
allative summalleni summilleni
essive summanani summinani
translative summakseni summikseni
abessive summattani summittani
instructive
comitative summineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative summasi summasi
accusative nom. summasi summasi
gen. summasi
genitive summasi summiesi
summaisirare
partitive summaasi summiasi
inessive summassasi summissasi
elative summastasi summistasi
illative summaasi summiisi
adessive summallasi summillasi
ablative summaltasi summiltasi
allative summallesi summillesi
essive summanasi summinasi
translative summaksesi summiksesi
abessive summattasi summittasi
instructive
comitative summinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative summamme summamme
accusative nom. summamme summamme
gen. summamme
genitive summamme summiemme
summaimmerare
partitive summaamme summiamme
inessive summassamme summissamme
elative summastamme summistamme
illative summaamme summiimme
adessive summallamme summillamme
ablative summaltamme summiltamme
allative summallemme summillemme
essive summanamme summinamme
translative summaksemme summiksemme
abessive summattamme summittamme
instructive
comitative summinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative summanne summanne
accusative nom. summanne summanne
gen. summanne
genitive summanne summienne
summainnerare
partitive summaanne summianne
inessive summassanne summissanne
elative summastanne summistanne
illative summaanne summiinne
adessive summallanne summillanne
ablative summaltanne summiltanne
allative summallenne summillenne
essive summananne summinanne
translative summaksenne summiksenne
abessive summattanne summittanne
instructive
comitative summinenne
third-person possessor
singular plural
nominative summansa summansa
accusative nom. summansa summansa
gen. summansa
genitive summansa summiensa
summainsarare
partitive summaansa summiaan
summiansa
inessive summassaan
summassansa
summissaan
summissansa
elative summastaan
summastansa
summistaan
summistansa
illative summaansa summiinsa
adessive summallaan
summallansa
summillaan
summillansa
ablative summaltaan
summaltansa
summiltaan
summiltansa
allative summalleen
summallensa
summilleen
summillensa
essive summanaan
summanansa
summinaan
summinansa
translative summakseen
summaksensa
summikseen
summiksensa
abessive summattaan
summattansa
summittaan
summittansa
instructive
comitative summineen
summinensa

Derived terms

Compounds

Anagrams


Icelandic

Icelandic Wikipedia has an article on:
Wikipedia is

Etymology

From Latin summa (sum, summary, total).

Pronunciation

Noun

summa f (genitive singular summu, nominative plural summur)

  1. (arithmetic) a sum; (a quantity obtained by addition or aggregation)

Declension

Derived terms


Latin

Etymology 1

From summus, superlative of superus (upper, higher).

Pronunciation

Noun

summa f (genitive summae); first declension

  1. top, summit, highest point or place
  2. the principal or main thing
  3. (also mathematics) sum, summary, total
  4. (Medieval Latin) the quarter, an English unit of weight and volume equal to ¼ ton or tun or 8 bushels
    • c. 1300 Tractatus de Ponderibus et Mensuris
      Saccus lane debet ponderare viginti & octo petras & solebat ponderare unam summam frumenti
      A sack of wool ought to weigh twenty & eight stone & is accustomed to weigh one quarter of wheat.
Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative summa summae
Genitive summae summārum
Dative summae summīs
Accusative summam summās
Ablative summā summīs
Vocative summa summae
Derived terms
Related terms
Descendants
  • Albanian: shumë
  • Aromanian: sumã
  • Catalan: suma
  • English: summa, sum
  • French: somme
  • Friulian: sume
  • Irish: suim
  • Italian: somma
  • Polish: suma
  • Portuguese: soma
  • Romanian: sumă
  • Russian: су́мма (súmma)
  • Spanish: soma
  • Spanish: suma

Noun

(deprecated template usage) summā

  1. ablative singular of summa

Etymology 2

Pronunciation

Adjective

(deprecated template usage) summa

  1. inflection of summus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Adjective

(deprecated template usage) summā

  1. ablative feminine singular of summus

Etymology 3

From summum (highest place), from summus, superlative of superus (upper, higher)

Pronunciation

Noun

(deprecated template usage) summa

  1. nominative/accusative/vocative plural of summum

References

  • summa”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • summa”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • summa in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • summa in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to live to a very great age: ad summam senectutem pervenire
    • to be reduced to (abject) poverty: ad egestatem, ad inopiam (summam omnium rerum) redigi
    • to attain to the highest eminence: ad summam auctoritatem pervenire
    • to become famous, distinguish oneself: gloriam colligere, in summam gloriam venire
    • to dwell only on the main points: res summas attingere
    • to be plunged into the depths of despair: ad (summam) desperationem pervenire, adduci (B. C. 2. 42)
    • to rouse a person's expectation, curiosity to the highest pitch: aliquem in summam exspectationem adducere (Tusc. 1. 17. 39)
    • to compute the total of anything: summam facere alicuius rei
    • to elevate to the highest dignity: aliquem ad summam dignitatem perducere (B. G. 7. 39)
    • to confer supreme power on a person: imperium, rerum summam deferre alicui
    • to be commander-in-chief: imperii summam tenere (Rep. 2. 28)
    • to be commander-in-chief: imperii summae praeesse
    • to appoint some one commander-in-chief: imperii summam deferre alicui or ad aliquem, tradere alicui
    • to sum up..: ut eorum, quae dixi, summam faciam
    • (ambiguous) the surface of the water: summa aqua
    • (ambiguous) in the height of summer, depth of winter: summa aestate, hieme
    • (ambiguous) to be entirely destitute; to be a beggar: in summa egestate or mendicitate esse
    • (ambiguous) to be bound by the closest ties of friendship: artissimo amicitiae vinculo or summa familiaritate cum aliquo coniunctum esse
    • (ambiguous) to be in a dignified position: dignitas est summa in aliquo
    • (ambiguous) to be in a dignified position: summa dignitate praeditum esse
    • (ambiguous) to praise, extol, commend a person: (maximis, summis) laudibus efferre aliquem or aliquid
    • (ambiguous) to have reached the highest pinnacle of eminence: summa gloria florere
    • (ambiguous) ideal perfection: absolutio et perfectio (not summa perfectio)
    • (ambiguous) the learned men are most unanimous in..: summa est virorum doctissimorum consensio (opp. dissensio)
    • (ambiguous) to honour the gods with all due ceremonial (very devoutly): deum rite (summa religione) colere
    • (ambiguous) to stand in very intimate relations to some one: summa necessitudine aliquem contingere
    • (ambiguous) to be in severe pecuniary straits: in summa difficultate nummaria versari (Verr. 2. 28. 69)
    • (ambiguous) the welfare of the state: summa res publica (or summa rei publicae)
    • (ambiguous) to proceed against some one with the utmost rigour of the law; to strain the law in one's favour: summo iure agere cum aliquo (cf. summum ius, summa iniuria)
    • (ambiguous) the command-in-chief: summa belli, imperii (B. G. 2. 4. 7)
    • (ambiguous) deep peace: summa pax

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

summa

  1. inflection of summe:
    1. simple past
    2. past participle

Swedish

Pronunciation

  • (file)

Noun

summa c

  1. sum, result of addition

Declension

Declension of summa 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative summa summan summor summorna
Genitive summas summans summors summornas

Anagrams