จิก

See also: จุก and จัก

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		จิก t͡ɕ i k
Romanization	Paiboon	jìk
	Royal Institute	chik
(standard) IPA(key)		/t͡ɕik̚˨˩/(R)

Etymology 1

Verb

จิก • (jìk) (abstract noun การจิก)

1. to peck, as a bird does.
   • Proverbs 30:17, KJV:

     นัยน์ตาที่เยาะเย้ยบิดาและดูถูกไม่ฟังมารดาจะถูกกาแห่งหุบเขาจิกออกและนกอินทรีหนุ่มจะกินเสีย

     nai-dtaa tîi yɔ́-yə́əi bì-daa lɛ́ duu-tùuk mâi fang maan-daa jà tùuk gaa hɛ̀ng hùp-kǎo jìk ɔ̀ɔk lɛ́ nók in-sii nùm jà gin sǐia

     The eye that mocketh at his father, and despiseth to obey his mother, the ravens of the valley shall pick it out, and the young eagles shall eat it.

   • Ezekiel 17:3, KJV:

     มีนกอินทรีมหึมาตัวหนึ่ง ปีกใหญ่ และขนปีกก็ยาว มีขนมากมายหลายสี มายังเลบานอนและจิกยอดต้นสนสีดาร์

     mii nók in-sii má-hʉ̀-maa dtuua nʉ̀ng · bpìik yài · lɛ́ kǒn bpìik gɔ̂ yaao · mii kǒn mâak-maai lǎai sǐi · maa yang lee-baa-nɔn lɛ́ jìk yɔ̂ɔt dtôn sǒn sǐi-daa

     A great eagle with great wings, longwinged, full of feathers, which had divers colours, came unto Lebanon, and took the highest branch of the cedar:

2. to peck: to strike, indent, or take with or as if with a pointed thing, such as nails, claws, etc.
3. (figurative) to oppress; to hector; to abuse.
4. (slang) to mock or ridicule with a sharp, often virulent satire.
5. (slang) to give a sharp, fixed stare.

Derived terms

• จิกกัด
• จิกปีก
• จิกหัว
• จิกหัวใช้

 

Etymology 2

Noun

จิก • (jìk)

1. (botany) (ต้น~) Barringtonia spp.
2. (botany) (ต้น~) the plant Careya sphaerica of the family Lecythidaceae.
3. (botany) (เห็ด~) the mushroom Lopharia papyracea of the family Stereaceae.

Synonyms

Careya sphaerica

• กระโดน
• โดน (doon)
• ปุย (bpui)
• ปุยกระโดน
• ปุยขาว
• ผ้าฮาด

 

Lopharia papyracea

• ตีนตุ๊กแก

 

Derived terms

• ดอกจิก (dɔ̀ɔk-jìk)