condono

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: condonó and condonò

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /konˈdo.no/
  • Rhymes: -ono
  • Hyphenation: con‧dó‧no

Etymology 1[edit]

Deverbal from condonare (to remit) +‎ -o.

Noun[edit]

condono m (plural condoni)

  1. remission, amnesty
    Synonym: (uncommon) condonazione

Further reading[edit]

  • condono in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Etymology 2[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb[edit]

condono

  1. first-person singular present indicative of condonare

Latin[edit]

Etymology[edit]

From con- +‎ dōnō.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

condōnō (present infinitive condōnāre, perfect active condōnāvī, supine condōnātum); first conjugation

  1. to present, give, deliver, surrender, bring as an offering
    Synonyms: dōnō, afferō, polliceor, obiciō, moveō, prōferō, sufferō, offerō
  2. to sacrifice or surrender as an offering
  3. to forgive, pardon or absolve
    Synonyms: ignōscō, parcō, āmittō, remittō, dōnō, dīmittō, perdōnō
  4. to permit, allow
    Synonyms: permittō, immittō, remittō, sinō, concēdō, cēdō

Conjugation[edit]

   Conjugation of condōnō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present condōnō condōnās condōnat condōnāmus condōnātis condōnant
imperfect condōnābam condōnābās condōnābat condōnābāmus condōnābātis condōnābant
future condōnābō condōnābis condōnābit condōnābimus condōnābitis condōnābunt
perfect condōnāvī condōnāvistī condōnāvit condōnāvimus condōnāvistis condōnāvērunt,
condōnāvēre
pluperfect condōnāveram condōnāverās condōnāverat condōnāverāmus condōnāverātis condōnāverant
future perfect condōnāverō condōnāveris condōnāverit condōnāverimus condōnāveritis condōnāverint
passive present condōnor condōnāris,
condōnāre
condōnātur condōnāmur condōnāminī condōnantur
imperfect condōnābar condōnābāris,
condōnābāre
condōnābātur condōnābāmur condōnābāminī condōnābantur
future condōnābor condōnāberis,
condōnābere
condōnābitur condōnābimur condōnābiminī condōnābuntur
perfect condōnātus + present active indicative of sum
pluperfect condōnātus + imperfect active indicative of sum
future perfect condōnātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present condōnem condōnēs condōnet condōnēmus condōnētis condōnent
imperfect condōnārem condōnārēs condōnāret condōnārēmus condōnārētis condōnārent
perfect condōnāverim condōnāverīs condōnāverit condōnāverīmus condōnāverītis condōnāverint
pluperfect condōnāvissem condōnāvissēs condōnāvisset condōnāvissēmus condōnāvissētis condōnāvissent
passive present condōner condōnēris,
condōnēre
condōnētur condōnēmur condōnēminī condōnentur
imperfect condōnārer condōnārēris,
condōnārēre
condōnārētur condōnārēmur condōnārēminī condōnārentur
perfect condōnātus + present active subjunctive of sum
pluperfect condōnātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present condōnā condōnāte
future condōnātō condōnātō condōnātōte condōnantō
passive present condōnāre condōnāminī
future condōnātor condōnātor condōnantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives condōnāre condōnāvisse condōnātūrum esse condōnārī condōnātum esse condōnātum īrī
participles condōnāns condōnātūrus condōnātus condōnandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
condōnandī condōnandō condōnandum condōnandō condōnātum condōnātū

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Catalan: condonar
  • English: condone
  • Galician: condonar
  • Italian: condonare
  • Portuguese: condoar
  • Spanish: condonar

References[edit]

  • condono”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • condono”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • condono in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • condono in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016

Spanish[edit]

Verb[edit]

condono

  1. first-person singular present indicative of condonar