sultan

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Sultan, sultán, sułtan, sultân, sultān, and sulṭān

English[edit]

English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From French sultan, from Ottoman Turkish سلطان (sultan), from Arabic سُلْطَان (sulṭān, “strength, authority, ruler”). (compare Hebrew שִׁלְטוֹן (shiltón) and Hebrew סוּלְטָן (sultán)).[1] Doublet of soldan.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈsʌltən/
  • Audio (Southern England)(file)
  • Hyphenation: sul‧tan
  • Rhymes: -ʌltən

Noun[edit]

sultan (countable and uncountable, plural sultans or (rare, only in certain senses) salateen)

  1. (historical) The holder of a secular office, formally subordinate to, but de facto the power behind the throne of, the caliph.
  2. A hereditary ruler in various Muslim states (sultanate), varying from petty principalities (as in Yemen), often vassal of a greater ruler, to independent realms, such as Oman, Brunei, Morocco (until 1956) or an empire such as the Turkish Ottoman Empire.
  3. (card games, uncountable) A variant of solitaire, played with two decks of cards.
  4. A breed of chicken originating in Turkey, kept primarily in gardens for ornamental reasons. See: sultan (chicken)

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • → Chinese: 蘇丹／苏丹 (sūdān)

Translations[edit]

See also[edit]

References[edit]

  1. ^ “sultan”, in The American Heritage Dictionary of the English Language, Fourth Edition, 2008

Anagrams[edit]

Azerbaijani[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

sultan (definite accusative sultanı, plural sultanlar)

  1. sultan

Declension[edit]

    Declension of sultan
singular plural
nominative sultan
 sultanlar
definite accusative sultanı
 sultanları
dative sultana
 sultanlara
locative sultanda
 sultanlarda
ablative sultandan
 sultanlardan
definite genitive sultanın
 sultanların
    Possessive forms of sultan
nominative
singular plural
mənim (“my”) sultanım sultanlarım
sənin (“your”) sultanın sultanların
onun (“his/her/its”) sultanı sultanları
bizim (“our”) sultanımız sultanlarımız
sizin (“your”) sultanınız sultanlarınız
onların (“their”) sultanı or sultanları sultanları
accusative
singular plural
mənim (“my”) sultanımı sultanlarımı
sənin (“your”) sultanını sultanlarını
onun (“his/her/its”) sultanını sultanlarını
bizim (“our”) sultanımızı sultanlarımızı
sizin (“your”) sultanınızı sultanlarınızı
onların (“their”) sultanını or sultanlarını sultanlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) sultanıma sultanlarıma
sənin (“your”) sultanına sultanlarına
onun (“his/her/its”) sultanına sultanlarına
bizim (“our”) sultanımıza sultanlarımıza
sizin (“your”) sultanınıza sultanlarınıza
onların (“their”) sultanına or sultanlarına sultanlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) sultanımda sultanlarımda
sənin (“your”) sultanında sultanlarında
onun (“his/her/its”) sultanında sultanlarında
bizim (“our”) sultanımızda sultanlarımızda
sizin (“your”) sultanınızda sultanlarınızda
onların (“their”) sultanında or sultanlarında sultanlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) sultanımdan sultanlarımdan
sənin (“your”) sultanından sultanlarından
onun (“his/her/its”) sultanından sultanlarından
bizim (“our”) sultanımızdan sultanlarımızdan
sizin (“your”) sultanınızdan sultanlarınızdan
onların (“their”) sultanından or sultanlarından sultanlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) sultanımın sultanlarımın
sənin (“your”) sultanının sultanlarının
onun (“his/her/its”) sultanının sultanlarının
bizim (“our”) sultanımızın sultanlarımızın
sizin (“your”) sultanınızın sultanlarınızın
onların (“their”) sultanının or sultanlarının sultanlarının

Further reading[edit]

Danish[edit]

Danish Wikipedia has an article on:
Wikipedia da

Etymology[edit]

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun[edit]

sultan c (singular definite sultanen, plural indefinite sultaner)

  1. sultan (ruler)

Declension[edit]

Declension of sultan
common
gender 		Singular Plural
indefinite definite indefinite definite
nominative sultan sultanen sultaner sultanerne
genitive sultans sultanens sultaners sultanernes

References[edit]

Dutch[edit]

Etymology[edit]

From Turkish sultan, from Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority”).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈsʏl.tɑn/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: sul‧tan

Noun[edit]

sultan m (plural sultans, feminine sultane)

  1. sultan, a Muslim ruler title
  2. a certain pastry

Derived terms[edit]

References[edit]

  • M. J. Koenen & J. Endepols, Verklarend Handwoordenboek der Nederlandse Taal (tevens Vreemde-woordentolk), Groningen, Wolters-Noordhoff, 1969 (26th edition) [Dutch dictionary in Dutch]

Estonian[edit]

Etymology[edit]

From German Sultan.

Noun[edit]

sultan (genitive sultani, partitive sultanit)

  1. sultan (ruler)

Declension[edit]

Declension of sultan (ÕS type 2/õpik, no gradation)
singular plural
nominative sultan sultanid
accusative nom.
gen. sultani
genitive sultanite
partitive sultanit sultaneid
illative sultanisse sultanitesse
sultaneisse
inessive sultanis sultanites
sultaneis
elative sultanist sultanitest
sultaneist
allative sultanile sultanitele
sultaneile
adessive sultanil sultanitel
sultaneil
ablative sultanilt sultanitelt
sultaneilt
translative sultaniks sultaniteks
sultaneiks
terminative sultanini sultaniteni
essive sultanina sultanitena
abessive sultanita sultaniteta
comitative sultaniga sultanitega

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Further reading[edit]

  • “sultan”, in [EKSS] Eesti keele seletav sõnaraamat [Descriptive Dictionary of the Estonian Language] (in Estonian) (online version), Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus (Estonian Language Foundation), 2009
  • sultan in Sõnaveeb (Eesti Keele Instituut)

French[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Middle French sultan (“ruler of a Muslim state”), from Ottoman Turkish سلطان. See English sultan for more.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

sultan m (plural sultans, feminine sultane)

  1. a sultan: a Muslim ruler with a certain title
  2. a silk-ornamented basket
  3. a perfume sachet to put in a linen coffer

Synonyms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • Nouveau Petit Larousse illustré. Dictionnaire encyclopédique. Paris, Librairie Larousse, 1952, 146th edition

Further reading[edit]

Icelandic[edit]

Noun[edit]

sultan

  1. definite nominative singular of sulta

Indonesian[edit]

Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology[edit]

From Malay sultan, from Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority, ruler, prince”).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈsʊltan]
  • Hyphenation: sul‧tan

Noun[edit]

sultan (first-person possessive sultanku, second-person possessive sultanmu, third-person possessive sultannya)

  1. sultan
    Synonyms: baginda, raja

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

Malay[edit]

Etymology[edit]

From Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority, ruler, prince”).

Noun[edit]

sultan (Jawi spelling سلطان, plural sultan-sultan, informal 1st possessive sultanku, 2nd possessive sultanmu, 3rd possessive sultannya)

  1. sultan (ruler)

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

Further reading[edit]

Maltese[edit]

Root
s-l-t-n
9 terms

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

sultan m (plural slaten, feminine sultana, diminutive slajten or slajtan)

  1. (dated, historical or figurative) king, monarch, ruler
    Synonym: re

Usage notes[edit]

  • The word is rare for the kings of modern internationally recognised states, but is otherwise still used in a broader or historical sense. Compare the same in saltna versus renju.

Middle French[edit]

Etymology[edit]

From Ottoman Turkish سلطان (or an Old Anatolian Turkish ancestor) or directly from Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun[edit]

sultan m (plural sultans)

  1. sultan (ruler of a Muslim state)

Descendants[edit]

Norwegian Bokmål[edit]

Norwegian Wikipedia has an article on:
Wikipedia no

Etymology[edit]

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun[edit]

sultan m (definite singular sultanen, indefinite plural sultaner, definite plural sultanene)

  1. sultan (ruler)

References[edit]

Norwegian Nynorsk[edit]

Norwegian Nynorsk Wikipedia has an article on:
Wikipedia nn

Etymology[edit]

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun[edit]

sultan m (definite singular sultanen, indefinite plural sultanar, definite plural sultanane)

  1. sultan (ruler)

References[edit]

Piedmontese[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

sultan m

  1. sultan (ruler)

Romanian[edit]

Romanian Wikipedia has an article on:
Wikipedia ro

Etymology[edit]

Borrowed from Ottoman Turkish سلطان (sultan), from Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

sultan m (plural sultani)

  1. sultan

Declension[edit]

Declension of sultan
singular plural
indefinite articulation definite articulation indefinite articulation definite articulation
nominative/accusative (un) sultan sultanul (niște) sultani sultanii
genitive/dative (unui) sultan sultanului (unor) sultani sultanilor
vocative sultanule sultanilor

Derived terms[edit]

Further reading[edit]

Serbo-Croatian[edit]

Etymology[edit]

From Ottoman Turkish سلطان (compare Turkish sultan), from Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /sǔltaːn/
  • Hyphenation: sul‧tan

Noun[edit]

sùltān m (Cyrillic spelling су̀лта̄н)

  1. sultan

Declension[edit]

Declension of sultan
singular plural
nominative sùltān sultani
genitive sultána sultana
dative sultanu sultanima
accusative sultana sultane
vocative sultane sultani
locative sultanu sultanima
instrumental sultanom sultanima

References[edit]

  • “sultan” in Hrvatski jezični portal

Slovene[edit]

Noun[edit]

sultan m

  1. sultan (ruler)

Declension[edit]

This noun needs an inflection-table template.

Further reading[edit]

  • “sultan”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran

Swedish[edit]

Swedish Wikipedia has an article on:
Wikipedia sv

Etymology[edit]

From Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Noun[edit]

sultan c

  1. sultan (ruler)

Declension[edit]

Declension of sultan 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative sultan sultanen sultaner sultanerna
Genitive sultans sultanens sultaners sultanernas

Descendants[edit]

Further reading[edit]

Anagrams[edit]

Tagalog[edit]

Etymology[edit]

Either from Malay sultan or from Spanish sultán, ultimately from Arabic سُلْطَان (sulṭān).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /sulˈtan/, [sʊlˈtan]
  • Hyphenation: sul‧tan

Noun[edit]

sultán (Baybayin spelling ᜐᜓᜎ᜔ᜆᜈ᜔)

  1. sultan (hereditary ruler in various Muslim states)

Related terms[edit]

See also[edit]

Further reading[edit]

  • “sultan”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018

Tausug[edit]

Noun[edit]

sultan

  1. sultan (Muslim king)

Turkish[edit]

Etymology[edit]

From Ottoman Turkish سلطان (sultân), from Arabic سُلْطَان (sulṭān), from Aramaic שולטנא (šulṭānā, “strength, authority”) (compare Hebrew שִׁלְטוֹן (shiltón)).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

sultan (definite accusative sultanı, plural sultanlar)

  1. A monarchic title for Sunni Muslim monarchs.
  2. A noble title for monarch's mother, wives and children.
  3. An honorific title for Bektashi saints.
  4. A breed of chicken originating in Turkey, kept primarily in gardens for ornamental reasons. See: sultan (chicken)

Declension[edit]

Inflection
Nominative sultan
Definite accusative sultanı
Singular Plural
Nominative sultan sultanlar
Definite accusative sultanı sultanları
Dative sultana sultanlara
Locative sultanda sultanlarda
Ablative sultandan sultanlardan
Genitive sultanın sultanların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular sultanım sultanlarım
2nd singular sultanın sultanların
3rd singular sultanı sultanları
1st plural sultanımız sultanlarımız
2nd plural sultanınız sultanlarınız
3rd plural sultanları sultanları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular sultanımı sultanlarımı
2nd singular sultanını sultanlarını
3rd singular sultanını sultanlarını
1st plural sultanımızı sultanlarımızı
2nd plural sultanınızı sultanlarınızı
3rd plural sultanlarını sultanlarını
Dative
Singular Plural
1st singular sultanıma sultanlarıma
2nd singular sultanına sultanlarına
3rd singular sultanına sultanlarına
1st plural sultanımıza sultanlarımıza
2nd plural sultanınıza sultanlarınıza
3rd plural sultanlarına sultanlarına
Locative
Singular Plural
1st singular sultanımda sultanlarımda
2nd singular sultanında sultanlarında
3rd singular sultanında sultanlarında
1st plural sultanımızda sultanlarımızda
2nd plural sultanınızda sultanlarınızda
3rd plural sultanlarında sultanlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular sultanımdan sultanlarımdan
2nd singular sultanından sultanlarından
3rd singular sultanından sultanlarından
1st plural sultanımızdan sultanlarımızdan
2nd plural sultanınızdan sultanlarınızdan
3rd plural sultanlarından sultanlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular sultanımın sultanlarımın
2nd singular sultanının sultanlarının
3rd singular sultanının sultanlarının
1st plural sultanımızın sultanlarımızın
2nd plural sultanınızın sultanlarınızın
3rd plural sultanlarının sultanlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular sultanım sultanlarım
2nd singular sultansın sultanlarsın
3rd singular sultan
sultandır 		sultanlar
sultanlardır
1st plural sultanız sultanlarız
2nd plural sultansınız sultanlarsınız
3rd plural sultanlar sultanlardır

Derived terms[edit]

Yakan[edit]

Noun[edit]

sultan

  1. sultan (Muslim king)
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=sultan&oldid=78997105"