vindico
Jump to navigation
Jump to search
See also: vindicó
Contents
Latin[edit]
Etymology[edit]
From vindex (“defender, protector”), from dicō (“devote”)
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
vindicō (present infinitive vindicāre, perfect active vindicāvī, supine vindicātum); first conjugation
Inflection[edit]
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
References[edit]
- vindico in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vindico in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- vindico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to rescue from destruction: ab exitio, ab interitu aliquem vindicare
- to rescue from oblivion: aliquid ab oblivione vindicare
- to deliver the state from a tyranny: rem publicam in libertatem vindicare a or ex dominatione
- to rescue from destruction: ab exitio, ab interitu aliquem vindicare
Spanish[edit]
Verb[edit]
vindico