o
Esperanto[redakti]
Litero[redakti]
Signifoj
[redakti]
- la vokala litero «o» je sia minuskla skriba formo
Elparolo |
- IFA: [o̞] estas ĉiam ĝuste. Fakultative akcentaj IFA: [oː] en malferma silabo kaj IFA: [ɔ] en ferma silabo.[1]
Vidu ankaŭ |
- O, majuskla formo
- gramatika finaĵo o
Fontoj kaj citaĵoj |
- ↑ Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980.
Liternomo[redakti]
Kazo | Ununombro | Plurnombro |
---|---|---|
Nominativo | o | ooj |
Akuzativo | oon | oojn |
Signifoj
[redakti]
- nomo de la litero O, dek-naŭa litero de la Esperanta alfabeto.
- Rimarkoj: la vorto o, liternomo, estas fundamenta vorto de Esperanto, tamen tiel konfirmita nur dum la Sepa Oficiala Aldono al la Universala Vortaro, farita de la Akademio de Esperanto.
Vorterseparo |
Samsencaĵoj |
Vidu ankaŭ |
Tradukoj
[redakti]
gagauza[redakti]
Persona pronomo, Pronomo[redakti]
o
Signifoj
[redakti]
Tradukoj
[redakti]
turka[redakti]
Persona pronomo[redakti]
Elparolo |
- IFA: o̞
Signifoj
[redakti]
Vidu ankaŭ |