kan

See also: Kan., kān, kǎn, kàn, kán, k'an, k'än, and kañ

English

Etymology 1

Noun

kan (plural kans)

1. Archaic form of khan.

Etymology 2

Borrowed from Japanese 貫.

Noun

kan (plural kan)

1. A Japanese unit of weight, approximately 8.267 lb.
   • 2000, Hideo Yamashita, Healthy Culture and Unhealthy Culture

     After having subtracted the bad and uncollectable debt above, the net property was around 32000 kan of silver […]

Anagrams

• NAK, NKA, nka

---

Afrikaans

Etymology

From Dutch kan.

Verb

kan (present kan, past kon)

1. can

---

Alak

Noun

kan

1. (Harak) woman

Alternative forms

• akan (Alak)

Further reading

• Theraphan L. Thongkum, The place of Lawi, Harak and Tariang within Bahnaric (1997), in The Mon-Khmer Studies Journal, volume 27

---

Awar

Noun

kan

1. tree

Further reading

• Catherine Levy, Language Research in Papua New Guinea: A Case Study of Awar (2005)

---

Breton

Noun

kan m

1. song

---

Chuukese

Determiner

kan

1. (possessive subject marker) these

Related terms

• ekkan

---

Danish

Verb

kan

1. present tense of kunne

---

Dutch

Pronunciation

• Rhymes: -ɑn
• IPA^(key): /kɑn/

• audio

  (file)

Etymology

From Middle Dutch canne. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Noun

kan f (plural kannen, diminutive kannetje n)

1. jug
2. pot (for tea, coffee, etc.)
3. can (cylindrical vessel)

Verb

kan

1. first-, second- and third-person singular present indicative of kunnen
2. imperative of kunnen
3. (archaic) plural imperative of kunnen

Synonyms

• (2) kunt - more formal

---

Gagauz

Etymology

From Proto-Turkic *kiān (“blood”).

Noun

kan (definite accusative {{{1}}}, plural {{{2}}})

1. blood

---

German

Verb

kan

1. Obsolete spelling of kann

---

Haitian Creole

Etymology

From French quand.

Adverb

kan

1. when

Synonyms

• kilè

---

Hungarian

Etymology

Unknown origin.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkɒn]

• Audio

  (file)

Noun

kan (plural kanok)

1. male (of dogs)
2. boar

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
	singular	plural
nominative	kan	kanok
accusative	kant	kanokat
dative	kannak	kanoknak
instrumental	kannal	kanokkal
causal-final	kanért	kanokért
translative	kanná	kanokká
terminative	kanig	kanokig
essive-formal	kanként	kanokként
essive-modal	—	—
inessive	kanban	kanokban
superessive	kanon	kanokon
adessive	kannál	kanoknál
illative	kanba	kanokba
sublative	kanra	kanokra
allative	kanhoz	kanokhoz
elative	kanból	kanokból
delative	kanról	kanokról
ablative	kantól	kanoktól

Possessive forms of kan
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	kanom	kanjaim
2nd person sing.	kanod	kanjaid
3rd person sing.	kanja	kanjai
1st person plural	kanunk	kanjaink
2nd person plural	kanotok	kanjaitok
3rd person plural	kanjuk	kanjaik

Antonyms

• (dog): szuka

Derived terms

• kanász
• vadkan

---

Japanese

Romanization

kan

1. Rōmaji transcription of かん
2. Rōmaji transcription of カン

---

Kera

Noun

kan

1. water

References

• Takács, Gábor (1999-2008) Etymological Dictionary of Egyptian, volume 3, Leiden: Brill, ISBN 9789004115385, page 201:

  […] we should carefully distinguish the following Ch. roots from AA *m-ˀ "water" [GT]:

  (1) Ch. *h-m "water" [GT]: […] Kwang kàām [Jng.], Kera kan [Ebert] […]

---

Lojban

Rafsi

kan

1. rafsi of kansa.

---

Malay

Etymology

Shortened form of bukan

Pronunciation

• IPA^(key): /kan/
• Rhymes: -kan, -an

Adverb

kan

1. isn't it?

---

Mandarin

Romanization

kan

1. Nonstandard spelling of kān.
2. Nonstandard spelling of kǎn.
3. Nonstandard spelling of kàn.

Usage notes

• English transcriptions of Mandarin speech often fail to distinguish between the critical tonal differences employed in the Mandarin language, using words such as this one without the appropriate indication of tone.

---

Mauritian Creole

Etymology

From French quand.

Adverb

kan

1. when

---

Norwegian Bokmål

Verb

kan

1. present tense of kunne
2. can; may; be able to
3. kan ikke - cannot, can't

---

Norwegian Nynorsk

Verb

kan

1. present tense of kunna/kunne

---

Romani

Etymology

From Sanskrit कर्ण (kárṇa, “ear”). Cognate with Hindi कान (kān) and Punjabi ਕੰਨ (kann, “ear”).

Noun

kan m (plural kan)

1. ear

---

Seimat

Noun

kan

1. water; fresh water

References

• Beata Wozna, Theresa Wilson, Seimat Grammar Essentials (2005)

---

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /kâːn/
• Rhymes: -âːn

Noun

kȃn m (Cyrillic spelling ка̑н)

1. khan

Declension

Declension of kan

	singular	plural
nominative	kan	kánovi
genitive	kana	kanova
dative	kanu	kanovima
accusative	kana	kanove
vocative	kane	kanovi
locative	kanu	kanovima
instrumental	kanom	kanovima

---

Somali

Determiner

kan

1. this (masculine)

---

Swedish

Pronunciation

• IPA^(key): /kanː/

• audio

  (file)

Verb

kan

1. present tense of kunna

---

Tok Pisin

Etymology

From English cunt.

Noun

kan

1. (vulgar) cunt (female genitalia)
2. (vulgar) cunt (term of abuse)

---

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قان‏ (kan, “blood”), from Proto-Turkic *kiān (“blood”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɑn/

Noun

kan (definite accusative kanı, plural kanlar)

1. blood
2. linage

Declension

declension of kan

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kan	kanlar
definite accusative (belirtme)	kanı	kanları
dative (yönelme)	kana	kanlara
locative (bulunma)	kanda	kanlarda
ablative (ayrılma)	kandan	kanlardan
genitive (tamlayan)	kanın	kanların

possessive forms of kan

benim (my)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kanım	kanlarım
definite accusative (belirtme)	kanımı	kanlarımı
dative (yönelme)	kanıma	kanlarıma
locative (bulunma)	kanımda	kanlarımda
ablative (çıkma)	kanımdan	kanlarımdan
genitive (tamlayan)	kanımın	kanlarımın
senin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kanın	kanların
definite accusative (belirtme)	kanını	kanlarını
dative (yönelme)	kanına	kanlarına
locative (bulunma)	kanında	kanlarında
ablative (çıkma)	kanından	kanlarından
genitive (tamlayan)	kanının	kanlarının
onun (her/his/its)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kanı	kanları
definite accusative (belirtme)	kanını	kanlarını
dative (yönelme)	kanına	kanlarına
locative (bulunma)	kanında	kanlarında
ablative (çıkma)	kanından	kanlarından
genitive (tamlayan)	kanının	kanlarının
bizim (our)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kanımız	kanlarımız
definite accusative (belirtme)	kanımızı	kanlarımızı
dative (yönelme)	kanımıza	kanlarımıza
locative (bulunma)	kanımızda	kanlarımızda
ablative (çıkma)	kanımızdan	kanlarımızdan
genitive (tamlayan)	kanımızın	kanlarımızın
sizin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kanınız	kanlarınız
definite accusative (belirtme)	kanınızı	kanlarınızı
dative (yönelme)	kanınıza	kanlarınıza
locative (bulunma)	kanınızda	kanlarınızda
ablative (çıkma)	kanınızdan	kanlarınızdan
genitive (tamlayan)	kanınızın	kanlarınızın
onların (their)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kanları	kanları
definite accusative (belirtme)	kanlarını	kanlarını
dative (yönelme)	kanlarına	kanlarına
locative (bulunma)	kanlarında	kanlarında
ablative (çıkma)	kanlarından	kanlarından
genitive (tamlayan)	kanlarının	kanlarının

predicative forms of kan

simple present	singular	plural
ben (I am)	kanım	kanlarım*
sen (you are)	kansın	kanlarsın*
o (he/she/it is)	kan / kandır	kanlar* / kanlardır*
biz (we are)	kanız	kanlarız
siz (you are)	kansınız	kanlarsınız
onlar (they are)	kanlar	kanlardır
simple past	singular	plural
ben (I was)	kandım	kanlardım*
sen (you were)	kandın	kanlardın*
o (he/she/it was)	kandı	kanlardı*
biz (we were)	kandık	kanlardık
siz (you were)	kandınız	kanlardınız
onlar (they were)	kandılar	kanlardı
indirect / unwitnessed past	singular	plural
ben (I was)	kanmışım	kanlarmışım*
sen (you were)	kanmışsın	kanlarmışsın*
o (he/she/it was)	kanmış	kanlarmış*
biz (we were)	kanmışız	kanlarmışız
siz (you were)	kanmışsınız	kanlarmışsınız
onlar (they were)	kanmışlar	kanlarmış
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations. Note: Plural forms are not used with adjectives.

Related terms

• kanlı
• kansız
• kanlık
• kanlanmak