marr

See also: märr

Albanian

Etymology

From Proto-Albanian *mar(en)-, from Proto-Indo-European *merh₂- 'to pack (up)' or Proto-Indo-European *(s)mer- 'to assign, allot', cognate with Ancient Greek μείρομαι (meíromai, “receive as one's portion”), Latin mereō, merx and Hittite [script needed] (mark, “to divide a sacrifice”).

Verb

marr (first-person singular past tense mora, participle marrë)

1. I take, set off, receive

Conjugation

conjugation of marr

participle (pjesorja)			marrë
gerund — present (përcjellorja — koha e tashme)			duke marrë
gerund — past (përcjellorja — koha e kryer)			duke pasë marrë
infinitive (paskajorja)			për të marrë
		singular (numri njëjës)			plural (numri shumës)
		1st person (veta e parë)	2nd person (veta e dytë)	3rd person (veta e tretë)	1st person (veta e parë)	2nd person (veta e dytë)	3rd person (veta e tretë)
indicative (mënyra dëftore)		unë	ti	ai/ajo	ne	ju	ata/ato
	present (koha e tashme)	marr	merr	merr	marrim	marrni	marrin
	imperfect (koha e pakryer)	mirja	mirje	mirte	mirnim	mirnit	mirnin
	simple past (koha e kryer e thjeshtë)	mora	more	mori	morëm	morët	morën
	perfect (koha e kryer)	kam marrë	ke marrë	ka marrë	kemi marrë	keni marrë	kanë marrë
	pluperfect (koha e kryer e tejshkuar)	pata marrë	pate marrë	pati marrë	patëm marrë	patët marrë	patën marrë
	future (koha e ardhme)	do të marr	do të marrësh	do të marrë	do të marrim	do të marrni	do të marrin
	future perfect (koha e ardhme e përparme)	do të kem marrë	do të kesh marrë	do të ketë marrë	do të kemi marrë	do të keni marrë	do të kenë marrë
subjunctive (mënyra lidhore)		unë	ti	ai/ajo	ne	ju	ata/ato
	present (koha e tashme)	të marr	të marrësh	të marrë	të marrim	të marrni	të marrin
	past (koha e pakryer)	të mirja	të mirje	të mirte	të mirnim	të mirnit	të mirnin
	perfect (koha e kryer)	të kem marrë	të kesh marrë	të ketë marrë	të kemi marrë	të keni marrë	të kenë marrë
	pluperfect (koha e kryer e tejshkuar)	të kisha marrë	të kishe marrë	të kishte marrë	të kishim marrë	të kishit marrë	të kishin marrë
conditional (mënyra kushtore)		unë	ti	ai/ajo	ne	ju	ata/ato
	present (koha e tashme)	do të mirja	do të mirje	do të mirte	do të mirnim	do të mirnit	do të mirnin
	perfect (koha e kryer)	do të kisha marrë	do të kishe marrë	do të kishte marrë	do të kishim marrë	do të kishit marrë	do të kishin marrë
optative (mënyra dëshirore)		unë	ti	ai/ajo	ne	ju	ata/ato
	present (koha e tashme)	marrsha	marrsh	marrtë	marrshim	marrshit	marrshin
	perfect (koha e kryer)	paça marrë	paç marrë	pastë marrë	paçim marrë	paçit marrë	paçin marrë
admirative (mënyra habitore)		unë	ti	ai/ajo	ne	ju	ata/ato
	present (koha e tashme)	marrkam	marrke	marrka	marrkemi	marrkeni	marrkan
	imperfect (koha e pakryer)	marrkësha	marrkëshe	marrkësh	marrkëshim	marrkëshit	marrkëshin
	perfect (koha e kryer)	paskam marrë	paske marrë	paska marrë	paskemi marrë	paskeni marrë	paskan marrë
	pluperfect (koha e kryer)	paskësha marrë	paskëshe marrë	paskësh marrë	paskëshim marrë	paskëshit marrë	paskëshin marrë
imperative (mënyra urdhërore)		—	ti	—	—	ju	—
			mir			mirni

Related terms

• marrë

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmarː/
• Rhymes: -arː

Etymology 1

From marra (“to creak, to squeak”).

Noun

marr n (genitive singular marrs, no plural)

1. creak, squeak (e.g. of a door)

Declension

declension of marr

n-s	singular
	indefinite	definite
nominative	marr	marrið
accusative	marr	marrið
dative	marri	marrinu
genitive	marrs	marrsins

Synonyms

• (creak): brak, ískur

Etymology 2

A contracted form of maður (“man, dude”).

Interjection

marr

1. (slang) dude, bro

   Hvað segirðu marr?

   What's up dude?

   Er ekki allt í lagi marr?

   Isn't everything alright bro?

   Allt er að gerast mar.

   Everything's happening man.

   Vá marr.

   Whoa dude.

---

Middle Welsh

Pronunciation

• IPA^(key): /mar/

Noun

marr

1. Nasal mutation of barr.

---

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *marhaz (“horse”). Compare Old English mearh, Old Frisian mar, Old High German marah, Gothic 𐌼𐌰𐍂𐌷𐍃 (marhs).

Noun

marr m

1. horse

Declension

  Declension of marr (strong a-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	marr	marrinn	marar	mararnir
accusative	mar	marinn	mara	marana
dative	mari	marinum	mǫrum	mǫrunum
genitive	mars	marsins	mara	maranna

  Declension of marr (strong i-stem, s-genitive)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	marr	marrinn	marir	marirnir
accusative	mar	marinn	mari	marina
dative	mar	marinum	mǫrum	mǫrunum
genitive	mars	marsins	mara	maranna

Coordinate terms

• merr "mare" (female horse)

Descendants

• Icelandic: mar

References

• marr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Etymology 2

From Proto-Germanic *mari (“sea”), from Proto-Indo-European *móri. Compare Old English mere (English mere), Old Frisian mere (West Frisian mar), Old Saxon meri (Low German Meer), Dutch meer, Old High German meri (German Meer).

Noun

marr m

1. sea

Descendants

• Faroese: marur
• French: mare
• Icelandic: mar
• Norwegian: mar (in compounds)
• Swedish: mar (in compounds)
• Scots: mar

---

Westrobothnian

Etymology

From Old Norse merr, from Proto-Germanic *marhijō, from Proto-Indo-European *mark-, *marḱ-.

Noun

marr f (genitive mara)

1. Mare, female horse.

Synonyms

• skjut n

Derived terms

• marrføl n